Κάιρο, 1984, ένα ζεστό καλοκαίρι. Ένα μικρό κορίτσι μεγαλώνει στην οικογενειακή έπαυλη. Παράπονό της η απουσία του Πατέρα και η αποστασιοποιημένη αυστηρότητα της Μητέρας. Οι μέρες της περνούν στη σιωπή: κοιτάζει τον ήρεμο Νείλο από το παράθυρό της, παρακολουθεί χωρίς ήχο τα τρία μη απαγορευμένα κανάλια, πλάθει με τη φαντασία της τις ζωές των άλλων.

Χρονικογράφος και σεναριογράφος, ο Pino Corrias γράφει για πρώτη φορά μυθιστόρημα και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Τόποι: Ελλάδα, Λιθουανία, Εσθονία, Πολωνία, Σερβία, Ουγγαρία.

Μουσικές: Iron Maiden, AC/DC, Rolling Stones (το αριστούργημα «Wild Horses»), Μπρέγκοβιτς.

Καταστάσεις: Μοτοσυκλέτα, δυστύχημα, φυγή, απώλεια, περιπέτεια, εγκλωβισμός, δρόμοι, σύνορα, χώρες, πορνεία, θλίψη, περιπλοκές, υπόγειος κόσμος, ημίκοσμος, κόσμος, ταχύτητα, δόσιμο, δέσιμο, χάσιμο, σύγκρουση, συμφιλίωση, λύτρωση.

Στιλ: Σκληρός ρεαλισμός, επιστημονική φαντασία, νουάρ, road novel, μεταλλική πρόζα στους απόηχους του Don DeLillo, προσωπική ματιά, δυνατοί διάλογοι, φωτογραφικός ρεαλισμός, υπόγεια τρυφερότητα που κάποια στιγμή αναδύεται κρίσιμα και λυτρωτικά στην επιφάνεια.

Διεθνές δυναμικό δράμα δρόμου και καταστάσεων, μεθυστικό μυθιστόρημα νηφάλιας ανατομίας της σύγχρονης κοινωνικής ζωής στα Βαλκάνια, ύστερα από τις αναστατώσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών. Ο Κωσταντής Σταυρόπουλος μας δείχνει πώς να αντιλαμβανόμαστε τους κραδασμούς των καιρών.

Γ.Ι. Μπαμπασάκης

Ένας ιατροδικαστής, ο οποίος έχει καταβάλει κόπο να χτίσει την επαγγελματική του πορεία, αναλαμβάνει να καταθέσει πόρισμα σχετικά με τον ξαφνικό θάνατο της φίλης του, διάσημης ογκολόγου και προέδρου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Έλλης Λαδά, λίγες μέρες αφότου εκείνη ανακοινώσει μια σπουδαία ιατρική ανακάλυψη σχετικά με τη θεραπεία του αιώνα. Ωστόσο, βρίσκεται αντιμέτωπος με υψηλόβαθμα πρόσωπα που, λόγω συμφερόντων, ασκούν πίεση, προσπαθώντας να αλλοιώσουν τη γνωμάτευση. Ο ιατροδικαστής αντιστέκεται υπερασπιζόμενος τις δικές του αρχές και ορθώνοντας το ανάστημά του μπροστά στους εκφοβισμούς και τις απειλές της εξουσίας. Θα τα καταφέρει;

Στο τέταρτο προσωπικό του βιβλίο, τη συλλογή ποιημάτων Άνθρωποι που γελάνε, ο Αργύρης Παλούκας προσπαθεί να επιστρέψει σε εκείνη την ηλικία όπου δεσπόζει η αίσθηση της ελευθερίας, το «θέλω» έναντι του «πρέπει», χαρακτηριστικό που στην ενήλικη ζωή του κάθε άνθρωπος ξανασυναντάει μόνο στον έρωτα. Οι άνθρωποι του βιβλίου, εξεγερμένοι, δύσπιστοι και φοβισμένοι, αποφασίζουν να πιστέψουν ότι μπορούν να γυρίσουν την πλάτη στη φθορά. Το δικαίωμα στην ελευθερία είναι αναφαίρετο.

Αντιμέτωπος με την πρόκληση να συνοψίσει όλα όσα πίστευε για τη ζωή, την ανθρώπινη φύση και τη μακροχρόνια ευτυχία σε μια σύντομη ομιλία προς τους απόφοιτους του Κολλεγίου Kenyon, ο διάσημος συγγραφέας Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας έγραψε αυτό το εκπληκτικό δοκίμιο, που εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Ένα νησί αποκλείεται από τον υπόλοιπο κόσμο πέντε μήνες το χρόνο.
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επιπτώσεις του διαβάσματος. Θα μπορέσει να επιβιώσει το νησί και η βιβλιοθήκη αυτό το χειμώνα;

Τι είναι πιο τρελό, η πένα του συγγραφέα ή η ίδια η νεοελληνική πραγματικότητα; Τι συμβαίνει όταν τα καναπεδάκια μάς τρώνε αντί να τα τρώμε; Σε ένα ιδιότυπο ταμπλό μαγικής αφήγησης και στεγνού ρεαλισμού, ο Δημήτρης Μαγριπλής καταγράφει σπαρταριστές, σουρεαλιστικές εικόνες και ιστορίες από την αστική και αγροτική Ελλάδα της υπερκατανάλωσης και της συνακόλουθης κρίσης. Οι ανίκητοι μηχανισμοί της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι εκπρόσωποι της εκκλησίας και των λεγόμενων «κοινωνικών φορέων», ο επιχειρηματίας, ο αγρότης, ο συμβασιούχος, όλα τους συνθέτουν ένα γκροτέσκο ψηφιδωτό της χώρας, που σε μια δεύτερη ματιά δε φαίνεται και τόσο αποτραβηγμένο από την πραγματικότητα.