Με αφορμή τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη στο ακριτικό νησί της Ρω, ο Γιάννης Σκαραγκάς αφηγείται την ιστορία ενός ξεχωριστού ανθρώπου. Μέσα από μια ποιητική και βαθιά ανθρώπινη οπτική, το κείμενο εστιάζει στη μοναχική διαδρομή μιας γυναίκας που έμαθε να ζει με αναμνήσεις και σκέψεις, προσπαθώντας να δώσει νόημα στη σχέση της με τον κόσμο.

Ένας ιδιόρρυθμος μαθηματικός, ένας ονειροπόλος διευθυντής τσίρκου, ένας συλλέκτης αντικών, ένας ηθοποιός που ψάχνει μια ευκαιρία, μια παρέα που δεν ξέρει τι να αποφασίσει, ένας συγγραφέας που αναζητάει την έμπνευση, ένας επιστήμονας που βρίσκεται σε έναν κόσμο που φαντάστηκε πως υπάρχει είναι μερικοί από τους ήρωες που ζωντανεύουν στα νέα διηγήματα του Στάμου Τσιτσώνη. Ο συγγραφέας σερβίρει μπράντι με πάγο, αναλαμβάνει ρόλο εξομολογητή και μεταφέρει όσα άκουσε, όσα φαντάστηκε ο ίδιος κι οι συνομιλητές του μεταξύ νηφαλιότητας και ήπιας μέθης.

Η Σάμια μεγαλώνει στο Μογκαντίσου, την πρωτεύουσα της Σομαλίας. Είναι παθιασμένη με το τρέξιμο και κάθε μέρα μοιράζεται τα όνειρά της με τον Αλί, τον έμπιστο φίλο που γίνεται προπονητής της, παρότι τις οικογένειές τους χωρίζουν οι θρησκευτικές διαμάχες. Ο πόλεμος στη Σομαλία, η φτώχεια και ο ισλαμικός εξτρεμισμός δεν πτοούν τη Σάμια που κοιτάζει μακριά και θέλει να κάνει τη διαφορά για τη χώρα της και για τη ζωή των γυναικών εκεί. Η Σάμια δεν φοβάται να κυνηγήσει το μεγάλο της όνειρο να διακριθεί στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012. Μια νύχτα φεύγει με τα πόδια, ξεκινώντας το δικό της Ταξίδι προς τη Δύση και την ελευθερία.

Το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Σκαραγκά είναι ένα απρόβλεπτο ιστορικό μυθιστόρημα για την καταστροφική δύναμη που έχουν οι λέξεις σε έναν γάμο, σε μια χώρα, σε μια ολόκληρη εποχή. Βρισκόμαστε στην Αθήνα της Μπελ Επόκ, όταν οι γυναίκες αρχίζουν να διεκδικούν τη χειραφέτησή τους. Μία από αυτές είναι η Δανάη, ένα κορίτσι που μεγαλώνει στην Αλεξάνδρεια της δεκαετίας του 1880 με τη φιλοδοξία να ιδρύσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό φτιαγμένο αποκλειστικά από γυναίκες. Λαχταράει μια νέα ζωή κι έτσι αποφασίζει να ακολουθήσει τον άντρα της, έναν Έλληνα ψυχίατρο, στην Αθήνα. Μια πόλη που σπαράζεται από τον διχασμό, τις μεγάλες ιδέες και τις ίντριγκες της Ευρώπης. Η Ελλάδα της εποχής είναι η χώρα της πτώχευσης του 1893, των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, των Ευαγγελικών, της διαμάχης για το γλωσσικό ζήτημα, του Πολέμου του 1897, με τις ολέθριες συνέπειες από τους περιορισμούς του Διεθνή Οικονομικού Ελέγχου. Διαμορφώνεται πλέον σε πεδίο ανταγωνισμών, όπου οι πράκτορες και οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων προσπαθούν παρασκηνιακά να επηρεάσουν τις αποφάσεις του Παλατιού. Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, η Δανάη εξελίσσεται σε παθιασμένη και ασυμβίβαστη διανοούμενη. Κατορθώνει να γοητεύσει και να συνεργαστεί με φυσιογνωμίες που δίνουν τον δικό τους αγώνα για μια άλλη πατρίδα, απαλλαγμένη από πληγές και ψευδαισθήσεις: τον Εμμανουήλ Ροΐδη, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Ωστόσο, προσωπικά πάθη και μυστικά κλονίζουν την ίδια και τον γάμο της.

Μοιράζοντας την αφήγηση ανάμεσα στη σύγχρονη εποχή και στον 16ο αιώνα, στο νέο του βιβλίο ο Νίκος Ξένιος στήνει ένα παραμύθι της Ουγγαρίας που διατρέχει την ιστορία της Ευρώπης. Πρωταγωνιστές, μια ομάδα μεταναστών που ξεκινούν από το Κουρδιστάν και, περνώντας από την Τουρκία, την Ελλάδα και τη Σερβία, φτάνουν στη Βουδαπέστη. Στην αφήγηση αυτού του οδοιπορικού, ο συγγραφέας προσθέτει μια δεύτερη, την αφήγηση του Μπίρκα, του γηραιότερου και σοφότερου της ομάδας, με κεντρικό πρόσωπο την πριγκίπισσα Μερσούδα που αναγκάζεται να παντρευτεί τον βασιλιά Ματθία. Κατατρεγμένοι οι μετανάστες, κυνηγημένη και η πριγκίπισσα από τον αυταρχισμό ενός αδυσώπητου εξουσιαστή. Οι δύο ιστορίες σταδιακά αλληλοσυμπληρώνονται. Πίσω από τα πρόσωπα, τα παραμυθένια ή εκείνα που μας περιβάλλουν καθημερινά, μπορεί να κρύβεται μια ιστορία ίδια με τη δική μας.

Αντλώντας θάρρος από τη θερμή αποδοχή της Πρόζας, προχωράμε στην έκδοση ενός ακόμα έργου του συγγραφέα, θεατρικού αυτή τη φορά. Η Πλατεία Ηρώων, το κύκνειο άσμα του Τόμας Μπέρνχαρντ, δίχασε κοινό και κριτικούς όσο κανένα άλλο έργο της πρόσφατης λογοτεχνικής παραγωγής στον γερμανόφωνο χώρο. Η πρεμιέρα του δράματος δόθηκε στο Μπούργκτεατερ, στις 4 Νοεμβρίου του 1988 και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, αλλά από την άλλη απέσπασε και τις έντονες επευφημίες ενός μεγάλου μέρους του κοινού, το οποίο είχε το θάρρος να αντιμετωπίσει με κριτική διάθεση το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν του. Ο χρόνος του έργου είναι η μέρα της κηδείας του καθηγητή μαθηματικών Γιόζεφ Σούστερ και ο τόπος είναι το διαμέρισμα της οικογένειας Σούστερ στην Πλατεία Ηρώων, από όπου και αυτοκτόνησε ο καθηγητής, βουτώντας στο κενό. Πιο επίκαιρο από ποτέ, το έργο προφητεύει, με τη γνωστή γοητεία της γραφής του Μπέρνχαρντ, τη σημερινή άνοδο εξτρεμιστικών οργανώσεων, τις πρακτικές φυλετικού διαχωρισμού και εθνικιστικών προκαταλήψεων.

Πρωταγωνίστρια η δεκατετράχρονη Ίζα. Παραμονεύει στον κήπο του ιδρύματος. Η σιδερένια πύλη ανοίγει. Ένα φορτηγό περνάει. Η κατάλληλη ευκαιρία για απόδραση. Το ταξίδι της αρχίζει. Το ξυπόλητο κορίτσι στη διαδρομή του συναντά ανθρώπους κάθε είδους –έναν μαουνιέρη, πιθανότατα ληστή τράπεζας, έναν εργάτη που ξέχασε το όνομα της πρώτης του αγάπης, έναν παλαβό νταλικέρη, μια λεσβία οργανωμένη στους οικολόγους– πριν συναντήσει το απίθανο δίδυμο Τσικ και Μάικ, τους ήρωες του μυθιστορήματος Βερολίνο, γεια που μεταφράστηκε σε 25 γλώσσες και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Φατίχ Ακίν.

Η μυστηριώδης εξαφάνιση της προγιαγιάς της από το γηροκομείο του Σέικερ Χάιτς φέρνει τη Λινόρ Μπίντσμαν σε πλήρη συναισθηματική σύγχυση. Αυτό είναι ένα μονάχα από τα προβλήματα της άτυχης τηλεφωνήτριας: ο δεσμός της με το αφεντικό της, Ρικ Βίγκορους, γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκος, ο παπαγάλος της, Βλαντ ο Παλουκωτής, εμφανίζεται στο Χριστιανικό Ραδιοτηλεοπτικό Δίκτυο, ενώ πολλές άλλες μικρές καταστροφές σαμποτάρουν την προσπάθεια της Λινόρ για αγάπη και αυτοπραγμάτωση.