Σ’ αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, η Sue Palmer επισημαίνει τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου τρόπου ζωής που «δηλητηριάζουν» την παιδική ηλικία και δίνει πολύτιμες συμβουλές σε γονείς και εκπαιδευτικούς.

Η διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων ανθρώπων προϋποθέτει ότι βρίσκεται και ο ίδιος σε διαδικασία αυτοπροσδιορισμού: ότι στοχάζεται διαρκώς όχι μόνο πάνω στο ερώτημα “τι κάνω” και “πώς το κάνω” αλλά και στα ερωτήματα “ποιος είμαι” και “γιατί είμαι εδώ”· ότι αναζητά και διαπραγματεύεται ένα προσωπικό πλαίσιο ερμηνείας για την εκπαίδευση και έναν δικό του σκοπό –προσωπικό, ηθικό και πολιτικό– μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο· και, τέλος, ότι δεσμεύεται σ’ αυτόν τον σκοπό, με μια δέσμευση που γίνεται στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού του. Η πρακτική έκφραση αυτής της δέσμευσης είναι η καθημερινή δουλειά του στις τάξεις, είναι η κάθε όψη της εκπαιδευτικής του παρουσίας, είναι η ουσιαστική σφραγίδα που αφήνει στους μαθητές και στο Αναλυτικό Πρόγραμμα· είναι αυτό “που κάνει τη διαφορά”, την οποία δεν μπορεί να κάνει ένα εργαλειακό πρόγραμμα κατάρτισης περιορισμένο στη στενή λογική του “τι δουλεύει”.

Σε μια εποχή ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών, η εκπαίδευση προσφέρει πλουσιότερες ευκαιρίες και δυνατότητες. Στo βιβλίο «Νέα μάθηση», οι καταξιωμένοι συγγραφείς Mary Kalantzis και Bill Cope διερευνούν τις σύγχρονες προκλήσεις για την εκπαίδευση και το διάλογο σε εκπαιδευτικά θέματε. Με γλώσσα προσιτή και ζωντανό ύφος, το βιβλίο χαρτογραφεί την επιστήμη της εκπαίδευσης. Εξετάζει τη διαδικασία και τα περιβάλλοντα μάθησης, με έμφαση τόσο στην τέχνη της διδασκαλίας όσο και στη συμμετοχή των μαθητών, αναδεικνύοντας τρόπους που θα επιτρέψουν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια να προετοιμάσουν τους νέους ανθρώπους για το μέλλον.

Ένα σύγχρονο εγχειρίδιο που παρακινεί τον αναγνώστη να σκεφτεί για την έννοια και τους στόχους της εκπαίδευσης στην εποχή μας. Ο αναγνώστης, ιδιαίτερα ο εκπαιδευτικός, καλείται να ορίσει τη δική του θέση στο κέντρο, στα όρια ή στην τομή της νεωτερικής και της μετανεωτερικής σκέψης, καθώς και τους όρους με τους οποίους επιθυμεί ή αποδέχεται αυτή τη θέση. Το βιβλίο επιτυγχάνει έτσι ένα διπλό στόχο: παρέχει μια σύγχρονη και έγκυρη γνώση στο πεδίο της διδακτικής και, παράλληλα, αλλάζει τη ματιά μας για το νόημα και τις διαδικασίες της εκπαίδευσης.

Υπάρχει μια προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του εικοστού αιώνα, ένας επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης. Άκουγε στο όνομα Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ. Επηρέασε τους πάντες και τα πάντα: τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την τέχνη, το γράψιμο, την εικαστική έκφραση, τον κινηματογράφο, το ροκ˙ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε εντέλει την ίδια τη ζωή. Ανακάτεψε ξανά την τράπουλα. Ανέτρεψε τα δεδομένα. Ήταν από εκείνους που δεν παίζουν με τους κανόνες αλλά τους αναδημιουργούν, τους επινοούν και τους επιβάλλουν – όχι με τη βία, αλλά με μια σπάνια μειλιχιότητα, με μια καταλυτική και ακαταμάχητη ηδύτητα. Εθισμένος στο γράψιμο, ένας κατ’ εξοχήν μανιακός της γραφομηχανής, ηχοδιδάσκαλος του λεκτικού συστήματος, ο Μπάροουζ γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1914 και άλλαξε τον κόσμο. Στο Ιλιγγιώδες καλειδοσκόπιο πραγματοποιείται μια κατάδυση στη ζωή και το έργο του, με εκτενείς αναφορές σε αδημοσίευτη στην Ελλάδα ξενόγλωσση βιβλιογραφία.

Το βιβλίο αποτελεί συνεισφορά στη διερεύνηση της πολύπλευρης συνύπαρξης του Καβάφη με τον κόσμο του θεάτρου. Αφετηρία του η διαπίστωση ότι ο αλεξανδρινός ποιητής παρουσιάζει μια συστηματική χρήση της μεταφοράς του «κοσμο-θεάτρου» στο έργο του, του θεάτρου νοουμένου ως παράσταση. Η μεταφορά αυτή, υποστηρίζει η συγγραφέας, συντροφεύει τον ποιητή από τις πρώτες δοκιμές του με τα δραματικά κείμενα (π.χ. Άμλετ), που χρησιμοποιεί ως προπλάσματα του έργου του («Ο Βασιλεύς Κλαύδιος»), ως τις ώριμες δραματοποιήσεις της δημόσιας σφαίρας των ελληνιστικών («Αλεξανδρινοί Βασιλείς»), των ρωμαϊκών και των νεότερων χρόνων («Στο θέατρο»), ως παράστασης.

Τα Υπο-γλώσσια, που τόσο αγαπήθηκαν, επιστρέφουν. 50+1 κείμενα, στα οποία, με ύφος γλαφυρό και παιγνιώδες, ο Ανδρέας Παππάς σχολιάζει μικρά και μεγάλα ολισθήματα στη χρήση της γλώσσας, καταρτίζοντας, βήμα βήμα, έναν άτυπο κατάλογο με βασικούς γλωσσικούς κανόνες.

Η αξιοποίηση των κόμικς στην εκπαίδευση ανανεώνει το παρωχημένο οπλοστάσιο των διδακτικών μεθόδων. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τρόποι επίτευξης συγκεκριμένων διδακτικών στόχων με όχημα τα κόμικς, τα πλέον δημοφιλή αναγνώσματα στο νεανικό κοινό.