Η θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα συναντά έντονες αντιστάσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η ενδυνάμωση του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας (αλλά και γενικότερα ο εκσυγχρονισμός της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα) προϋποθέτει μια σοβαρή και υπομονετική προσπάθεια και σε επίπεδο ιδεών: αφενός για τη διατύπωση μιας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής και αφετέρου για την κατάκτηση μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που να την υποστηρίζει. Το βιβλίο γράφτηκε ως συμβολή σ’ αυτή την προσπάθεια.

Ο καθορισμός, τα μεγέθη και η κατάσταση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία παραδοσιακά αποτέλεσαν θέματα τριβής μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, αποκτώντας εμβληματικά χαρακτηριστικά στην ιδεολογική διαπάλη μεταξύ του ελληνικού και του αλβανικού εθνικισμού. Το βιβλίο αποτελείται από πέντε επί μέρους συμβολές, καθώς και από την εισαγωγή των επιμελητών στην οποία αυτοί σταχυολογούν ιστορικές μνήμες και παραστάσεις της κληρονομιάς των ελληνικών διεκδικήσεων στον αλβανικό νότο και αναλύουν τη βαρύτητά τους στις διμερείς σχέσεις και στη ζωή της ίδιας της μειονότητας.

Το βιβλίο εξετάζει την ιστορία των μουσείων και τον τρόπο που αυτά έχουν εξελιχθεί, αντικατοπτρίζοντας ευρύτερες κοινωνικές, ιστορικές και ιδεολογικές αλλαγές. Αναλύει τα χαρακτηριστικά των μουσείων και τους τομείς δραστηριότητάς τους, καθώς επίσης και τον τρόπο που οι σύγχρονες μουσειολογικές θεωρίες έχουν επηρεάσει τη μελέτη τους.

Η μελέτη πραγματεύεται τις δημογραφικές μεταβολές που σημειώθηκαν στο εσωτερικό της σλαβόφωνης κοινότητας της Ελλάδας την περίοδο 1912 (έκρηξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου) – 1930 (ολοκλήρωση ανταλλαγών των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας). Καταγράφει ανά χωριό και ανά εποχή τις πληθυσμιακές αλλαγές, διερευνά τις αιτίες και αποτιμά τις επιπτώσεις τους στις σχέσεις της Ελλάδας με τους βαλκάνιους γείτονές της.

Η ωριμότητα και το πολιτισμικό επίπεδο ενός λαού κρίνονται, μεταξύ άλλων, και από το πόσο η δεδομένη κοινωνία φροντίζει και μεριμνά για τα μέλη της με αναπηρίες. Η ευκαιρία για συζητήσεις πάνω σε αυτό το θέμα μας δίνεται το 2003, έτος αφιερωμένο στα άτομα με αναπηρίες. Η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όπως και των δυνατοτήτων ενεργού συμβολής στη διαμόρφωσή της δεν είναι «πρόβλημα» των ανθρώπων με αναπηρία που επιζητούν την επίλυσή του.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει κριτικά και τις βασικές πτυχές των μεγάλων ζητημάτων που απασχόλησαν τους διαφωτιστές φιλοσόφους, όπως αυτά της ανθρώπινης φύσης, του κοινωνικού συμβολαίου, της αγωγής και της θρησκείας. Στο κεφάλαιο «Διαφωτισμός: Η εποχή του και η εποχή μας» τονίζεται ιδιαίτερα η σημασία του συγκεκριμένου φιλοσοφικού ρεύματος ως ενός ουσιαστικού φιλοσοφικού προβληματισμού για το παρόν και το μέλλον του σύγχρονου ανθρώπου.

Η Αλληλογραφία, που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα 1828-29 με την επιμέλεια του ίδιου του Γκαίτε, είναι αναμφισβήτητα η πλέον φημισμένη στα γερμανικά γράμματα, δείγμα μιας μεγάλης φιλίας αλλά και της χρυσής εποχής της γερμανόφωνης λογοτεχνίας. Η αξία της έγκειται τόσο στο πλούτο και την ποικιλία των ζητημάτων (αισθητικά, φιλοσοφικά, πολιτικά, κοινωνικά) όσο και στον τρόπο με τον οποίο οι δύο μεγαλύτεροι, ίσως, ποιητές των γερμανικών γραμμάτων πραγματεύονται τα συγκεκριμένα ζητήματα.

Η oικoνoμική oλoκλήρωση της Ευρώπης δεν είναι αυτoσκoπός, αλλά μέσoν πoυ πρέπει να oδηγήσει στην πoλιτική oλoκλήρωσή της. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η Ευρώπη των βιoμηχάνων και των τραπεζιτών δεν μπoρεί να απoτελέσει τo στόχo της ευρωπαϊκής oλoκλήρωσης. Η Ευρώπη των πoλιτών και των πατρίδων πρέπει να απoτελέσει τoν αυθεντικό πoλιτικό στόχo.