Την ξέρω αυτή τη ζωή. Την ξέρω αυτή τη γυναίκα. Από αυτά ήθελα να ξεφύγω. Από την ησυχία ενός κόσμου που μπορεί και χωρίς εσένα. Που δεν σε αντέχει γέρο και μετανιωμένο. Που αντέχει τα σκόρπια όνειρα, αλλά μόνο μέσα στη σιωπή.

Είχα ακούσει για άντρες και γυναίκες που ονειρεύονται ή φοβούνται να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, και ποτέ δεν μαθαίνουν στο τέλος πώς θα ήταν στ’ αλήθεια. Είχα ακούσει για ανθρώπους που αγαπάνε άλλοι με τα μάτια και άλλοι με το στόμα – άλλοι την αντικρίζουν μπροστά τους για να έχουν κάπου να φτάσουν και άλλοι τη γεύονται για να τους μείνει μια ανάμνηση. Γνώριζα πολλούς που αλλιώς αγαπούσαν με την καρδιά και αλλιώς με το μυαλό. Είναι αντίπαλα αυτά τα όργανα, διακατέχονται από το μίσος που γεννάει πολέμους και βάζει τα αδέλφια να σφαχτούν – το άχτι στους δείκτες του ρολογιού, που κάθε φορά που σμίγουν σημαίνουν κι άλλη μοίρα.

Δεν θυμάμαι τι φοβήθηκα – μπορεί την ίδια μου τη φιλοδοξία, το πόσο τεράστια και αχόρταγη ήταν. Ίσως πάλι να μην ήμουν έτοιμη να αλλάξω τη ζωή μου. Τα όνειρα έχουν μεγαλύτερη αξία όταν τα αφήνεις πίσω από τα κλειστά σου μάτια. Μπορεί να σε πνίξει το παράπονο όσο γερνάς, όμως το απραγματοποίητο όνειρο σε κρατάει για πάντα νέο. Είναι σαν να πίνεις γουλιά γουλιά τη ρακή και να κοιτάζεις το φεγγάρι. Έπειτα από λίγο δεν έχει καμία σημασία αν το κατοίκησες κι αν πάτησες το πόδι σου πάνω του. Γιατί είναι η ίδια έκπληξη να κοιτάζεις το άγνωστο και από τα χαμηλά και από τα ψηλά. Είναι το ίδιο μεθύσι να σου λείπει και η Σελήνη αλλά και η Γη.

Με έπιανε θλίψη με τις αντιδράσεις μου. Άκουγα τον εαυτό μου να μιλάει προκλητικά, να κάνει πράγματα που δεν ήθελα και που δεν μου άξιζαν. Θύμιζα αγρίμι αφηνιασμένο, που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα αρπακτικά από τον ευεργέτη του. Καταλάβαινα για πρώτη φορά τον εαυτό μου. Δεν ήταν η φιλοδοξία που με κατέστρεφε, αλλά ο ίδιος μου ο χαρακτήρας. Άλλες φορές αναζητούσα τη χαρά και τη συγκίνηση, κάτι πιο μεγάλο από μένα για να με χωρέσει. Κι άλλες πάλι φορές έψαχνα απλώς μια δικαιολογία για να βασανίζομαι για μια ζωή και να παριστάνω ότι ψάχνω κάτι. Δεν ήμουν σίγουρη αν το πρόβλημα ήταν η άγνοια ή η μυωπία μου – μήπως δεν ήξερα τι θέλω ή μήπως δεν το ξεχώριζα.