Το σύστημα του κρατικού προϋπολογισμού δεν είναι σε θέση να καλύψει την ανάγκη για ορθολογική και κοινωνικά δίκαιη διαχείριση των δημόσιων πόρων, γι’ αυτό και είναι ευάλωτο σε κάθε είδους πιέσεις συμφερόντων και εκλογικών σκοπιμοτήτων.

Η συγγραφέας αναλύει την υπάρχουσα κατάσταση του κρατικού προϋπολογισμού, αναδεικνύει τα προβλήματα και τις επιπτώσεις τους στη διόγκωση των ελλειμμάτων και του χρέους και προτείνει την εφαρμογή του μοντέλου του «προϋπολογισμού των επιδόσεων» ή «προϋπολογισμού προγραμμάτων» που αποτελεί μια διαφορετική φιλοσοφία στη διαχείριση των δημόσιων πόρων.

Το νέο μοντέλο οδηγεί σε πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό προϋπολογισμό γιατί:

• Αποτυπώνει τις κυβερνητικές πολιτικές σε Στρατηγικά Προγράμματα κάνοντάς τες ευδιάκριτες και διευκολύνοντας τον έλεγχο και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων τους.
• Περιορίζει τη σπατάλη καθορίζοντας ανώτατο ύψος δαπανών για κάθε Στρατηγικό Πρόγραμμα.
• Έχει ορίζοντα τριετίας και καλύπτει ολόκληρο τον δημόσιο τομέα (Γενική Κυβέρνηση).
• Δίνει ελευθερία διαχείρισης των πόρων στους υπουργούς σε συνδυασμό με αυξημένη υπευθυνότητα για το αποτέλεσμα.
• Θέτει ανώτατα όρια στις δαπάνες της δημόσιας διοίκησης και του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
• Συγκεντρώνει τακτικές και επενδυτικές δαπάνες εφόσον αφορούν τον ίδιο τομέα δραστηριότητας.
• Καθιερώνει τρία επίπεδα ελέγχου με νέες αρμοδιότητες και προτείνει τη δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής Ελέγχου.
• Προϋποθέτει τακτική δημόσια πληροφόρηση του κάθε υπουργείου για την πορεία υλοποίησης του προϋπολογισμού του.
• Καθιερώνει τη λογοδοσία των υπουργών απευθείας στη Βουλή.

Η πρόταση θεωρείται διεθνώς πιο αποτελεσματική και μπορεί να γίνει κινητήρια δύναμη εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης.

Το βιβλίο περιλαμβάνει:

• Σύντομη παρουσίαση των μεγεθών του προϋπολογισμού για την περίοδο 2000-2008.
• Ανάλυση των ανεπαρκειών και ανάδειξη των αποκλίσεων των απολογιστικών μεγεθών από τους αρχικούς σχεδιασμούς μέσω της συσχέτισης των προβλέψεων με τα απολογιστικά στοιχεία.
• Παρουσίαση των διεθνών δεικτών κατάταξης του προϋπολογισμού που τον τοποθετούν στην τελευταία βαθμίδα ποιότητας σε σύγκριση με αντίστοιχα μοντέλα των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών.
• Ανάλυση της πρότασης για ένα νέο μοντέλο.