Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης επιστημονικής διαδικασίας με καταθέσεις πολλών κοινωνικών επιστημόνων από τη θεωρία και την ερευνητική πράξη. Περιλαμβάνει παραδείγματα εμπειρικών μελετών από διαφορετικά γνωστικά πεδία με κοινό σημείο τον αναστοχασμό για τη συμβολή των ποιοτικών μεθόδων στις κοινωνικές επιστήμες.

Το βιβλίο περιγράφει την κοινωνική και θρησκευτική διαδικασία της δημιουργίας και της μορφοποίησης της ισλαμικής κοινωνίας, που τα θεμέλιά της είναι θρησκευτικά, είναι η αποκάλυψη του μοναδικού Θεού στον προφήτη του Μωάμεθ. Εξετάζει τη διαδικασία και τα στάδια απ’ τα οποία αυτή διήλθε ώστε η αδελφότητα των πιστών μουσουλμάνων, που ξεκίνησε απ’ την πόλη της Μέκκας τον έβδομο αιώνα, για να γίνει τελικά αυτοκρατορία καθώς επίσης και τη δομή και τους θεσμούς της νέας αυτής κοινωνίας και με έμφαση στις σχέσεις κράτους και θρησκείας όταν τα δύο αυτά μεγέθη είναι ταυτισμένα.

Η εισαγωγή στις κλασικές προσεγγίσεις της κοινωνιολογίας των θρησκειών συμβάλλει στη θεωρητική ανασυγκρότηση που οφείλει να χαρακτηρίζει μια ζωντανή κοινωνική επιστήμη. Οι «ιδρυτές πατέρες», για τους οποίους γίνεται λόγος εδώ, ήταν φορείς του οράματος μιας ενοποιημένης επιστήμης, η ανάπτυξη της οποίας αποτυπώθηκε στο μαχητικό κίνημα για τον εξορθολογισμό και την απομυθοποίηση του κόσμου. Οι περισσότεροι από αυτούς εστίασαν στο γεγονός ότι η θρησκεία έχει απωλέσει μέρος της επιρροής της στις νεότερες κοινωνίες.

Σκοπός του βιβλίου είναι να αποσαφηνίσει το περιεχόμενο και να εξετάσει τα όρια της κοινωνιολογικής γνώσης. Παράλληλα, επιχειρεί να καταδείξει την ανεπάρκεια, και κατά συνέπεια τη μειωμένη σημασία, μιας απαλλαγμένης από κοινωνικό νόημα φυσικοεπιστημονικής μεθοδολογίας στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.

Το βιβλίο έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, μελετώντας τη στροφή του σύγχρονου ανθρώπου ξανά στη θρησκεία και την υιοθέτηση μορφών θρησκευτικής έκφρασης, που είναι μεν απόρροια της έλλειψης νοήματος και των ανασφαλειών τις οποίες γεννά η σύγχρονη κοινωνία, συμπίπτει, όμως, και με τη μετάβαση του δυτικού κόσμου από την παραδοσιακή κλειστή κοινότητα στην ανοιχτή κοινωνία της νεωτερικότητας.

Το εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο του Παναγιώτη Δημητρόπουλου, επιχειρεί να δώσει μια συνολική εικόνα των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας στη χώρα μας. Ο συγγραφέας παραθέτει πλήθος στοιχείων για την ιστορική και συγκριτική διάσταση της διαπλοκής των δύο θεσμών και παρουσιάζει με απλό και σαφή τρόπο τη συνταγματική θέση της Εκκλησίας στην ελληνική Πολιτεία.

Η συγγραφέας εστιάζει στο οργανωμένο έγκλημα και την αντίδραση σ’ αυτό των MME και της κοινής γνώμης. Στη συνέχεια, στο ίδιο πλαίσιο, εξετάζει το φαινόμενο της ανάπτυξης μιας «βιομηχανίας της ασφάλειας» που αποτελεί υποπροϊόν αυτής της έντονης προβολής ενός ηδονιστικού τρόπου ζωής.

Η έκδοση αυτής της συλλογικής εργασίας των συνεργατών του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών της Φραγκφούρτης σε επιμέλεια του Τέοντορ Αντόρνο και του Μαξ Χορκχάιμερ αποτέλεσε για τη μεταπολεμική γενιά των κοινωνικών επιστημόνων που φοιτούσε τότε στα πανεπιστήμια την εισαγωγή στον τρόπο σκέψης της κριτικής θεωρίας της Σχολής της Φραγκφούρτης.