Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ορισμένα πρωτοποριακά κινήματα που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας: αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

Ο Isaiah Berlin, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της παράδοσης του φιλελεύθερου ουμανισμού, υποστηρίζει εδώ με πάθος, οξυδέρκεια και σαφήνεια ότι τα «μεγάλα αγαθά» της ανθρωπότητας –ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα– δεν είναι αυτονόητα. Σε μια εποχή αυξημένου ιδεολογικού φονταμενταλισμού, η φωνή του Berlin θα πρέπει να ακουστεί με προσοχή. Η απολαυστική γραφή και το ιδιαίτερο ύφος κάνουν το βιβλίο ένα έξοχο ανάγνωσμα.

Το βιβλίο επιδιώκει να ανταποκριθεί σε ένα διττό στόχο: αφενός να ανασυγκροτήσει με κριτικό τρόπο την επίκαιρη επιστημονική συζήτηση γύρω από τα θέματα που πραγματεύεται, αφετέρου να έχει ένα χρηστικό χαρακτήρα για τους εκπαιδευόμενους και νέους ερευνητές που θα θελήσουν να βρουν εντός του συγκεκριμένες προτάσεις και να τις εφαρμόσουν στην ερευνητική πράξη. Γι’ αυτόν το λόγο όλες οι ενότητες διανθίζονται με παραδείγματα, ενώ οι δύο προσεγγίσεις ποιοτικής ανάλυσης που συζητούνται ενδελεχώς (Grounded Theory και Αφηγηματική Ανάλυση) συνοδεύονται από λεπτομερείς εφαρμογές.

Στο βιβλίο αναλύονται τα τρία σημαντικότερα θεωρητικά παραδείγματα της σύγχρονης μικροκοινωνιολογίας –συμβολική αλληλόδραση, φαινομενολογία, εθνομεθοδολογία– και συνδέονται οι πολλαπλές, αλλά συγγενείς, εννοιολογικές τους κατηγορίες με την παράδοση της μεθοδολογίας της ποιοτικής έρευνας, ειδικότερα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, της ασθένειας και του (πάσχοντος) σώματος. Η εργασία τοποθετεί καθένα από τα ανωτέρω επιστημονικά παραδείγματα στις απαρχές της ιστορικής του εμφάνισης και ανασυγκροτεί κριτικά τις σημαντικότερες συμβολές του τόσο σε επίπεδο θεωρητικής εννοιολόγησης όσο και σε επίπεδο εμπειρικής εφαρμογής και πρακτικής διερεύνησης του κόσμου της καθημερινής ζωής και των πραγματικών δρώντων υποκειμένων.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 σήμανε το τέλος χιλίων και πλέον χρόνων ζωής της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, αποτέλεσε απαρχή ριζικών αλλαγών. Η Δύση ταυτίστηκε με την Ευρώπη, οι Ρώσοι ακολούθησαν την οδό της αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί έγιναν παγκόσμια δύναμη, οι Έλληνες έμειναν εξόριστοι στη γη τους. Η απώλεια της Κωνσταντινούπολης δημιούργησε ένα κενό και άλλαξε τις ισορροπίες στον χριστιανικό κόσμο.

Η έρευνα, και ιδίως η εκπαιδευτική έρευνα, είναι δύσκολο να ολοκληρωθεί χωρίς στατιστικές τεχνικές, οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικά την απόδειξη, την επιβεβαίωση των ερευνητικών πορισμάτων. Το βιβλίο έχει σκοπό να καταστήσει τη στατιστική πιο κατανοητή και φιλική. Παρουσιάζει τις βασικές έννοιες της έρευνας και την εφαρμογή τους με τη βοήθεια στατιστικών μεθόδων.

Μια ανατομία της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους χωρίς παρωπίδες και αγκυλώσεις. Η «εξισωτική μεταρρύθμιση» που σκιαγραφείται εδώ δεν προτείνεται ως το κλειδί για όλες τις πόρτες και δεν πρόκειται να λύσει τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα της κρίσης: είναι όμως μια συμβολή στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής πολιτικής, ακόμη και εν μέσω λιτότητας. Με την πεποίθηση ότι ένα σύγχρονο, βιώσιμο και αποτελεσματικό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας είναι ένα από τα συστατικά της όχι και τόσο μυστικής συνταγής που μπορεί να επιτρέψει σε μια χώρα να βγει από την κρίση με την κοινωνία όρθια.

Στην εισαγωγική αυτή μελέτη εξετάζεται η επικοινωνιακή σχέση των οργανισμών του πολιτισμού με τις ποικίλες κατηγορίες κοινού. Βασικός στόχος είναι να σκιαγραφηθούν κάποιες από τις παραπάνω σχέσεις, οριοθετώντας έναν γνωστικό χώρο για επιμέρους μελέτες περίπτωσης αλλά και για τη συνολική ερευνητική αποτύπωση της εκάστοτε βιομηχανίας. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο στο σπουδαστή της επικοινωνίας και του πολιτισμού όσο και στον επαγγελματία που αναζητά μια συνεκτική παρουσίαση της σχέσης του πολιτιστικού οργανισμού με το κοινό του.