Ένα βιβλίο για το μεταναστευτικό όταν, απούσας της ευρωπαϊκής συνδρομής, η Ελλάδα καλείται να το αντιμετωπίσει. Απευθύνεται στο κοινό των πολιτικών, κοινωνικών, ανθρωπιστικών αλλά και οικονομικών επιστημών, και γενικότερα σε όσους/ες ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν στο μεταναστευτικό ζήτημα.

Μια ολοκληρωμένη εικόνα για το φαινόμενο της μετανάστευσης στην ΕΕ σήμερα. Το βιβλίο είναι κατάλληλο για διδασκαλία και μελέτη σε προπτυχιακό επίπεδο. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο ως εισαγωγικό κείμενο για την εκπόνηση μεταπτυχιακών εργασιών και μελετών. Ο έμπειρος ερευνητής θα βρει εδώ μια σύντομη και ολοκληρωμένη επισκόπηση, απαραίτητη για τη συγκριτική του ανάλυση, καθώς και ενημερωμένες πηγές για ειδικότερα θέματα, όπως είναι οι πολιτικές διαχείρισης της μετανάστευσης ή οι θεσμοί και οι πρακτικές ενσωμάτωσης των μεταναστών.

Από ποιες πηγές αντλούμε πληροφορίες σχετικά με την παρουσία και τη συμμετοχή των Ρομά-Τσιγγάνων στα ελληνικά κοινωνικά και ιστορικά δρώμενα; Ποιοι μιλούν γι’ αυτούς και ποιοι επιλέγουν να μείνουν αμέτοχοι; Ποιες συνέπειες έχουν τόσο ο λόγος όσο και η σιωπή στη στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντί τους; Γύρω από τα παραπάνω ερωτήματα κινείται ο προβληματισμός των συγγραφέων του συλλογικού αυτού τόμου, στον οποίο εξετάζονται οι αναπαραστάσεις, η θέση και η δράση των Ρομά στο σύγχρονο ελληνικό κράτος.

Το κρίσιμο θέμα των μειονοτήτων στη χώρα μας, από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα των: Νίκου Αλιβιζάτου, Δημήτρη Δημούλη, Σοφίας Παπαπολυχρονίου, Χρήστου Παπαστυλιανού, Μιχάλη Τσαπόγα, Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη, Δημήτρη Χριστόπουλου.

Η τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα επιφύλαξε μια μαζική, όσο και διαρκή, αλλά ακανόνιστη μετοίκηση πληθυσμών στην ελληνική επικράτεια. Ο συλλογικός αυτός τόμος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (KEMO) αποτελεί μια πρώτη προσπάθειά του να επεξεργαστεί το μεταναστευτικό φαινόμενο στην Ελλάδα με εχέγγυα ερευνητικής νηφαλιότητας και αναστοχασμού.

Η μελέτη πραγματεύεται τις δημογραφικές μεταβολές που σημειώθηκαν στο εσωτερικό της σλαβόφωνης κοινότητας της Ελλάδας την περίοδο 1912 (έκρηξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου) – 1930 (ολοκλήρωση ανταλλαγών των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας). Καταγράφει ανά χωριό και ανά εποχή τις πληθυσμιακές αλλαγές, διερευνά τις αιτίες και αποτιμά τις επιπτώσεις τους στις σχέσεις της Ελλάδας με τους βαλκάνιους γείτονές της.

Έχοντας ως σημείο έναρξης το 1923 και τη Συνθήκη της Λωζάνης, ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο, στο χώρο και τις ιδεολογίες, με στόχο τη περιγραφή της πορείας των ανθρώπων εκείνων που διακρίνονται μέσα από τον προσδιορισμό της μειονότητας. Η Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και ειδικότερα οι Πομάκοι και οι τσιγγάνοι βγαίνουν στο προσκήνιο αυτής της έρευνας και γίνονται πρωταγωνιστές του βιβλίου.

Αναγνωρίζοντας πια την ανάγκη για πληροφόρηση και ανταλλαγή απόψεων σε θέματα μειονοτήτων στην περιοχή των Βαλκανίων, το βιβλίο εξετάζει τις γλώσσες και τα αλφάβητα ως μέσο διάδοσης μιας εθνικής ιδεολογίας.