Μελαγχολική αλλά δυναμική, ονειρεύεται μια διαφορετική μοίρα. «Η ευτυχία είναι μια μάχη κυκλωτική». Στη σκακιέρα νικάει όσους υποεκτιμούν τη δεξιοτεχνία της, τη στιγμή που η πατρίδα της ηττάται από το στρατό της Ιαπωνίας. Αλλά δεν ξέρει ακόμη τον αυριανό της αντίπαλο: τον συνομήλικό της αξιωματικό του ιαπωνικού στρατού, σκληρό και αφοσιωμένο στην ιμπεριαλιστική ουτοπία. Αναμετριόνται, ερωτεύονται χωρίς καμιά κίνηση, ολοκληρωτικά, καθώς η Κίνα υποκύπτει στα χτυπήματα του εισβολέα που σκοτώνει, καίει, βασανίζει. Προς τι ο πόλεμος; Γιατί η πολυπληθής Κίνα δεν αντιστέκεται στον εχθρό; Γιατί τόση βία; αναρωτιέται η έφηβη που σ’ αυτούς τους συγκλονιστικούς καιρούς αναγκάζεται να μεγαλώσει από τη μια μέρα στην άλλη.

Η ομορφιά της πλοκής έγκειται στο ότι σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι η συγγραφέας παίζει κι αυτή μια παρτίδα γκο με τον αναγνώστη, κάνοντας κυκλωτικούς ελιγμούς. Παρουσιάζει τους δυο ήρωες εναλλάξ, ξεκινώντας να διηγείται τις πολύ διαφορετικές ιστορίες τους, όπως οι παίκτες ξεκινούν από τις δυο άκρες της σκακιέρας. Μας τους κάνει οικείους καθώς οι μοίρες τους συγκλίνουν προς ένα κέντρο: την πλατεία των Χιλίων Ανέμων, όπου το παιχνίδι της τύχης τους κορυφώνεται.

Η Σαν Σα, που ζει χρόνια στο Παρίσι, έχει πλούσιες εμπειρίες από Ανατολή και Δύση. Η ματιά της καταγράφει με οξυδέρκεια, η γραφή της είναι λιτή και σύγχρονη. Έχει την ικανότητα άλλοτε να συνθέτει εικόνες απαλές, άλλοτε συγκλονιστικές, σαν καλλιγραφία. Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο. Και η επιδεξιότητα της Σαν Σα είναι ότι κατορθώνει να φέρνει, μέσω των ηρώων της, συνεχώς σε αναμέτρηση την Κίνα με την Ιαπωνία. Δυο μεγάλους πολιτισμούς που, ενώ ο ένας προήλθε από τον άλλο, στη συνέχεια ακολούθησαν δυο διαφορετικές τροχιές, συχνά συγκρούστηκαν με απίστευτη σκληρότητα και συνεχίζουν να συνυπάρχουν, σε διαρκή ανταγωνισμό.

Μια συγκλονιστική αφήγηση από μια συγγραφέα που αποκαλύπτει μ’ αυτό το τρίτο της βιβλίο ένα πλούσιο ταλέντο, μια σπάνια ευαισθησία και, το κυριότερο, την ωριμότητα και την οξυδέρκεια που σμιλεύεται από τη διασταύρωση δύο παραδόσεων. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 2001 και έμεινε για 16 βδομάδες στα 20 πρώτα. Κέρδισε το βραβείο Goncourt des lyceens 2001. Έχει ήδη μεταφραστεί σε 14 γλώσσες, και συζητείται η μεταφορά του στην κινηματογραφική οθόνη.