Η απάντηση προϋποθέτει ένα διπλό, επιστημολογικό και κοινωνιολογικό, πλαίσιο. Το πρώτο ορίζει τι είναι, ή τι θα μπορούσε να είναι, ο νέος «τρίτος κόσμος», εκείνος της «πραγματικής δυνητικότητας». Το δεύτερο αναφέρεται στην υπόθεση ότι οι νέες τεχνολογίες συγκροτούν ένα «γενικευμένο μέσο», βάσει του οποίου μεταβάλλεται ριζικά η καθημερινότητα μας. Η μεταβολή αυτή συνδέεται με την εμφάνιση νέων μορφών υποκειμενικότητας αλλά και γνώσης, ενώ έχει κρίσιμες συνέπειες για τις πολιτισμικές σχέσεις που χαρακτηρίζουν τη νέα παγκοσμιοποιημένη παραγματικότητα.