Μέρος του προβλήματος βρίσκεται στην άρνηση μας να αντιληφθούμε πώς οι κοινωνικοί και οι ιστορικοί παράγοντες έχουν αλλάξει το ίδιο το νόημα του γάμου, προξενώντας μας μεγάλη δυστυχία. Οι κοινωνικές και πολιτιστικές δυνάμεις που κρατούσαν τα ανδρόγυνα δεμένα σ’έναν γάμο έχουν διαβρωθεί. Η σύγχυση των ρόλων και των ευθυνών, οι αυξημένες απαιτήσεις σεξουαλικές ικανοποίηση και η πίεση για καταξίωση στη δουλειά, συμβάλλουν στον κλονισμό των θεμελίων του θεσμού. Παρόλ’ αυτά εξακολουθούμε να πιστεύουμε στα «ψέματα του γάμου» − το ταίριασμα, την άνευ όρων αγάπη, το ότι τα παιδιά ανανεώνουν τη σχέση − και δεν καταβάλλουμε την καθημερινή προσπάθεια που απαιτείται για να διατηρήσουμε το γάμο μας ζωντανό. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι αν δεν αναγνωρίσουμε τη νέα πραγματικότητα του γάμου και δεν αναπτύξουμε τρόπους για να διατηρήσουμε την αγάπη και την οικειότητα στη σχέση, ο γάμος κινδυνεύει.