Αντλώντας από την πλούσια ερευνητική κληρονομιά της ερμηνευτικής κοινωνιολογίας, η μελέτη παρουσιάζει τους λόγους συγκρότησης των ανωτέρω σχολών ως εναλλακτικού επιστημολογικού παραδείγματος σε σχέση με τη θετικιστική συλλογιστική και τις συνακόλουθες προτάσεις της αναφορικά με την εμπειρική κοινωνική έρευνα. Εξετάζεται επίσης η δυνατότητα των θεωρητικών προτάσεων της συμβολικής αλληλόδρασης, της φαινομενολογίας και της εθνομεθοδολογίας να εφαρμοστούν, δηλαδή να συνδυαστούν επαρκώς με μια ποιοτικά προσανατολισμένη, κριτική και ρεαλιστική αποτύπωση τόσο των συνθηκών δομικής ανισότητας και ασύμμετρης κατανομής υλικών και συμβολικών πόρων όσο και των τρόπων με τους οποίους τα άτομα και οι κοινωνικές ομάδες νοηματοδοτούν κάθε φορά αυτές τις δυναμικές διαδικασίες.

Με συγκεκριμένη αναφορά στο χώρο της υγείας, της ασθένειας και του σώματος ως προνομιακό πεδίο σύνδεσης των θεωρητικών εργαλείων της μικροκοινωνιολογίας με την ποιοτική έρευνα στις διαφορετικές εκδοχές της, η μελέτη εξαίρει τη συμβολή αυτών των παραδειγμάτων και προσδιορίζει τα όρια και τις δυνατότητές τους. Τέλος, η εργασία προτείνει νέες επιστημολογικές και μεθοδολογικές συνθέσεις που αφενός φιλοδοξούν να υπερβούν τις παραδοσιακές, και ενίοτε παραπλανητικές, ερευνητικές διαζεύξεις (θετικισμός/ερμηνευτική, ποσοτική/ποιοτική έρευνα, κοινή/επιστημονική γνώση κ.λπ.), αφετέρου εγείρουν σοβαρά ερωτήματα για τη δημοκρατική νομιμοποίηση των επιστημονικών προτάσεων σχετικά με ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και ερευνητικού σχεδιασμού και των αποτελεσμάτων της εφαρμογής τους στην κοινωνική καθημερινότητα.