Ένα μυθιστόρημα. Δύο ιστορίες, μια αφήγηση που παρεμβάλλεται μέσα στην κύρια αφήγηση (σύμφωνα με την τεχνική του εγκιβωτισμού), που εκτυλίσσονται στο Παρίσι σε διαφορετικές χρονικές περιόδους:

Η μια το 1867, πριν από τα εγκαίνια της Παγκόσμιας Έκθεσης: το πτώμα ενός μωρού ανασύρεται από το Σηκουάνα. Η αστυνομία υποψιάζεται τη μητέρα. Η άλλη, πάνω από έναν αιώνα αργότερα, στις αρχές του 1990: ο Μπρούνο, γερμανός αρχιτέκτονας, πηγαίνει για λίγους μήνες στο Παρίσι για  να γράψει μια διατριβή για την αρχιτεκτονική της εποχής του Ναπολέοντα Γ΄ και την Παγκόσμια Έκθεση του 1867. Γνωρίζει μια όμορφη Γαλλίδα που τα δύο τελευταία χρόνια μελετά εκείνο τον ανεξιχνίαστο φόνο. Και γεννιέται ένας φλογερός έρωτας, στοιχειωμένος από ανομολόγητα μυστικά.

Τι είναι αυτό που συνδέει ετούτες τις δύο ιστορίες; Η κοινή τραγική ανθρώπινη μοίρα. Η παλιά ιστορία παραπέμπει τόσο πολύ στη σύγχρονη, που μοιάζει σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Από καταβολής κόσμου, η ανθρώπινη ατομικότητα είναι έρμαιο της δίψας των ισχυρών για κέρδος, συχνά με καταστρεπτικές συνέπειες. Ο έρωτας, όμως, βγαίνει πάντα νικητής. Ένα μυστήριο που ξεδιαλύνεται μόνο στο τέλος, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει την ιστορική αναπαράσταση, την αστυνομική πλοκή και τη γλαφυρή περιγραφή μιας παθιασμένης ερωτικής σχέσης.