Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη μία ιδιαίτερα έντονη συζήτηση σχετικά με το περιεχόμενο, και κατ’ επέκταση, τους τρόπους μέτρησης της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Η καταλληλότητα του ΑΕΠ ως δείκτης μέτρησης της οικονομικής ανάπτυξης τίθεται διαρκώς υπό αμφισβήτηση, ενώ η αναζήτηση εναλλακτικών δεικτών βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη ενός εντυπωσιακά μεγάλου αριθμού φορέων. Παράλληλα, αναγνωρίζεται ότι η συμβολή του ανθρώπινου δυναμικού στην οικονομική ανάπτυξη και ειδικότερα στις πιο αναπτυγμένες περιφέρειες μιας χώρας, είναι μεγαλύτερη από τη συμβολή του φυσικού κεφαλαίου, καθώς αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, γίνεται φορέας αξιοποίησης και διάχυσης της τεχνολογίας και της καινοτομίας και παράγει υψηλές εξωτερικές οικονομίες που διαχέονται στην οικονομία και στο κοινωνικό σύνολο.