Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται νέοι τρόποι ψηφιακής επικοινωνίας και διάδρασης, νέες οικειοποιήσεις ψηφιακών μηνυμάτων, που προϋποθέτουν νέες μορφές ψηφιακής εγγραμματοσύνης, σε ένα πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως διαμεσολαβούμενο οικοσύστημα ανθρώπινων διεπαφών. Αυτές οι συναρπαστικές αλλά συνάμα αμφιλεγόμενες δυνατότητες των ψηφιακών μέσων έχουν αποτελέσει αντικείμενο ποικίλων μελετών, άλλοτε μέσω της υιοθέτησης ουτοπικών θεωρήσεων «ανοίγματος» και εκδημοκρατισμού κι άλλοτε μέσω της υπογράμμισης δυστοπιών επιτήρησης, εθισμού ή/και υποταγής. Οι συγγραφείς και ερευνητές του συλλογικού αυτού τόμου επιχειρούν να σκιαγραφήσουν το νέο ψηφιακό πολιτιστικό τοπίο στην Ελλάδα και καταθέτουν τις εμπειρίες, τις απόψεις και τις πιο σύγχρονες ερευνητικές προτάσεις σχετικά με το παρόν και το μέλλον της ψηφιακής επικοινωνίας στον τομέα του πολιτισμού.

Υπάρχει μια προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του εικοστού αιώνα, ένας επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης. Άκουγε στο όνομα Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ. Επηρέασε τους πάντες και τα πάντα: τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την τέχνη, το γράψιμο, την εικαστική έκφραση, τον κινηματογράφο, το ροκ˙ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε εντέλει την ίδια τη ζωή. Ανακάτεψε ξανά την τράπουλα. Ανέτρεψε τα δεδομένα. Ήταν από εκείνους που δεν παίζουν με τους κανόνες αλλά τους αναδημιουργούν, τους επινοούν και τους επιβάλλουν – όχι με τη βία, αλλά με μια σπάνια μειλιχιότητα, με μια καταλυτική και ακαταμάχητη ηδύτητα. Εθισμένος στο γράψιμο, ένας κατ’ εξοχήν μανιακός της γραφομηχανής, ηχοδιδάσκαλος του λεκτικού συστήματος, ο Μπάροουζ γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1914 και άλλαξε τον κόσμο. Στο Ιλιγγιώδες καλειδοσκόπιο πραγματοποιείται μια κατάδυση στη ζωή και το έργο του, με εκτενείς αναφορές σε αδημοσίευτη στην Ελλάδα ξενόγλωσση βιβλιογραφία.

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ορισμένα πρωτοποριακά κινήματα που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας: αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

Στην εισαγωγική αυτή μελέτη εξετάζεται η επικοινωνιακή σχέση των οργανισμών του πολιτισμού με τις ποικίλες κατηγορίες κοινού. Βασικός στόχος είναι να σκιαγραφηθούν κάποιες από τις παραπάνω σχέσεις, οριοθετώντας έναν γνωστικό χώρο για επιμέρους μελέτες περίπτωσης αλλά και για τη συνολική ερευνητική αποτύπωση της εκάστοτε βιομηχανίας. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο στο σπουδαστή της επικοινωνίας και του πολιτισμού όσο και στον επαγγελματία που αναζητά μια συνεκτική παρουσίαση της σχέσης του πολιτιστικού οργανισμού με το κοινό του.

Κάθε ριζική αλλαγή στα μέσα επικοινωνίας έχει συνοδευτεί από μια έκρηξη θετικών προσδοκιών αλλά και δυσοίωνων προφητειών. Το ίδιο συνέβη και με την εμφάνιση των ψηφιακών μέσων, τα οποία συχνά αντιμετωπίζονται με ένα μείγμα ενθουσιώδους μελλοντολογίας και ακραίας καταστροφολογίας. Οι συγγραφείς του συλλογικού αυτού τόμου δεν επιδιώκουν να καταθέσουν μία ακόμα προφητεία ή πρόγνωση, αλλά να συμβάλουν στη νηφάλια διάγνωση, τη μεθοδική διερεύνηση και κατανόηση της ψηφιακής συνθήκης.

Μια φρέσκια προσέγγιση της αρχαίας παράδοσης. Η Ευαγγελία Μουλά εξετάζει το θέμα των χρήσεων και των καταχρήσεων της αρχαίας τραγωδίας, της εκάστοτε πρόσληψής της, ακόμα και της ιδεολογικής εκμετάλλευσής της, σ’ ένα βιβλίο γραμμένο με τόλμη, θέτοντας καίρια και διαχρονικά ερωτήματα τα οποία δεν επιδέχονται μονολιθικές ή απόλυτες απαντήσεις.

Η έννοια της αναπαράστασης αποτελεί σήμερα έναν γόνιμο χώρο συνάντησης των πολιτισμικών σπουδών με τις τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνίας. Ο συλλογικός αυτός τόμος συζητά τις πρακτικές παραγωγής ιδεών, νοημάτων και συναισθημάτων με τη χρήση ποικίλων τεχνολογιών.

Ο συλλογικός αυτός τόμος χαρτογραφεί τα περιβάλλοντα και τις διαδικασίες μέσω των οποίων διαμορφώνονται, προωθούνται και καταναλώνονται τα προϊόντα του πολιτισμού: η πολιτιστική κληρονομιά, τα μουσεία, τα θεάματα, τα έντυπα, ο κινηματογράφος, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η τηλεόραση, η μουσική, η σύγχρονη τέχνη.