Παγκόσμια γεγονότα είχαμε πολλά, από τον θάνατο της Νταϊάνας έως το Μουντιάλ, όπως και γεγονότα βίαια και πραγματικά, από πολέμους έως γενοκτονίες. Όμως, συμβολικό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, δηλαδή γεγονός όχι μόνο με παγκόσμια απήχηση αλλά και που να θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την παγκοσμιοποίηση, κανένα. Σε όλη τη διάρκεια αυτής στασιμότητας κατά τη δεκαετία του 1990 υπήρχε «απεργία γεγονότων» (κατά την έκφραση του αργεντινού συγγραφέα Μασεντόνιο Φερνάντες). Να, λοιπόν, που η απεργία τελείωσε! Τα γεγονότα έπαψαν να απεργούν. Μάλιστα, με τα χτυπήματα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ερχόμαστε αντιμέτωποι με το απόλυτο γεγονός, τη «μητέρα όλων των γεγονότων», το καθαρό εκείνο γεγονός που συμπυκνώνει εντός όλα τα γεγονότα που ποτέ δεν συνέβησαν. Αυτό ανέτρεψε όλο το παιχνίδι της ιστορίας και της ισχύος, αλλά και τους όρους της ανάλυσης. Δεν πρέπει να βιαστούμε. Όσο τα γεγονότα έμεναν στάσιμα, έπρεπε να τα προεξοφλούμε και να προχωρούμε γρηγορότερα από αυτά. Όταν όμως αυτά επιταχύνουν τόσο πολύ, εμείς πρέπει να τα επιβραδύνουμε. Χωρίς, ωστόσο, και να αφεθούμε να θαφτούμε κάτω από τον κυκεώνα των λόγων και τα νέφη του πολέμου και ενώ, συγχρόνως, διατηρούμε ανέπαφη την αλησμόνητη λάμψη των εικόνων.