Ερχόταν κάθε δυο μήνες για να ποζάρει. Πάντα νωρίς, Παρασκευή συνήθως, όσο διατηρούσε ακόμα στη μορφή του ζωντανό κάτι από τον βδομαδιάτικο μόχθο, μια ηπιότητα όμως στα μάτια του φανέρωνε πως η βδομάδα τελείωνε. Στα τέλη της άνοιξης, τα πεσμένα μπουμπούκια της τζακαράντα κείτονταν ολόχρωμα έξω στο πεζοδρόμιο εκείνη την ώρα, κι ο συνοδός τα μάζευε με τη χούφτα και τα έστρωνε στον καναπέ, όπου εκείνος καθόταν για κάθε πορτρέτο. Ηγεμονικά πέταλα, πορφύρας. Τον έκαναν να νιώθει βασιλιάς. Ετοίμαζα πάντα την παλέτα μου πριν έρθει. Ήξερα την απόχρωση του δέρματος, το χρώμα των μαλλιών, το ρόδινο στα μισοφέγγαρα των νυχιών του… Αρχιζα μ’ ένα σκίτσο του προσώπου του σε κάρβουνο. Είχα μανία με τη λεπτομέρεια κι απεικόνιζα κάθε καινούριο στίγμα, κηλίδα ή αποχρωματισμό, αλλά το ήθελε ακριβώς έτσι· στο πρώτο ποζάρισμα τον κολάκεψα στον καμβά, κι απείλησε να μην ξανάρθει… Θ’ απορούσε κανείς πόσο αλλάζει ένα πρόσωπο μέσα σε δυο μήνες. Μια μέρα θα φτιάξω με τα σωζόμενα σκίτσα του ένα λεύκωμα όπου, μ’ ένα γρήγορο ξεφύλλισμα, οι επιμέρους μορφές θα δείχνουν σαν να κινούνται. Τα «κινούμενα» αυτά σκίτσα θ’ απεικονίζουν τη γήρανση του Προέδρου. Το παλιό αυταρχικό καθεστώς μιας ζεστής εξωτικής χώρας ανατρέπεται από ένα καινούργιο. Στο στενό περιβάλλον του έκπτωτου δικτάτορα αποκαλύπτονται προσωπικές σχέσεις που αποτελούν απειλή για τη νέα τάξη πραγμάτων. Ο κουρέας, ο μάγειρας και ο ζωγράφος του κρατούνται χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Καθώς, όμως, η παλιά εξουσία αποδυναμώνεται, τα μυστικά ανδρών και γυναικών αποκαλύπτονται επιβεβαιώνοντας ότι τα αρχέγονα πάθη –η ματαιοδοξία, η εκδίκηση, η απληστία– αντιστέκονται κάτω από το κέλυφος του πολιτισμού. Υπέροχη ανάλυση χαρακτήρων σε μια σύγχρονη παραβολή που κινείται στην παράδοση των Τζ. Μ. Κούτσι και Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Η Κέριντουεν Ντόβεϊ κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο, προκαλώντας αίσθηση και αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Με την οξυδερκή γραφή της ξεσκεπάζει τα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες που κρύβονται πίσω από το προσωπείο της απόλυτης εξουσίας.

Πρόκειτα για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για την αλαζονεία της εξουσίας, η ονειρική επιφάνεια της οποίας ανακινεί ρεύματα περίπλοκου αισθησιασμού.

Το Σχέσης ενοχής μεταφράστηκε σε 14 γλώσσες και τιμήθηκε με το βραβείο λογοτεχνίας Dylan Thomas.

Εξαιρετικό… Μια ψυχρή, γλαφυρή μελέτη της εξουσίας και των φοβερών, συναρπαστικών διαστροφών της.

Christopher Hope 

Ένα υπέροχο, διεισδυτικό μυθιστόρημα. Κινούμενη στο επίπεδο της αλληγορίας, η Ceridwen Dovey πραγματοποιεί ένα πραγματικά εξαίρετο ντεμπούτο.

Colum McCann