Στην προσπάθειά τους να χαρακτηρίσουν την τέχνη, οι άνθρωποι μέχρι το πρώτο μισό του 18ου αιώνα ακολουθούσαν την πεποίθηση του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα ότι ο νους είναι καθρέφτης που αντανακλά τον εξωτερικό κόσμο, άρα η τέχνη είναι μίμηση της φύσης. Ο ρομαντισμός παρομοιάζει τον νου του καλλιτέχνη με φωτεινή πηγή που συμβάλλει στην αντίληψη της φύσης και του κόσμου. Έτσι, η τέχνη παύει να είναι απλή μίμηση, αλλά διαμορφώνει τη δική της, λαμπρότερη εικόνα.

Ο συγγραφέας συνδυάζει τη βαθιά γνώση του αντικειμένου με την οξυδέρκεια των κρίσεων και των παρατηρήσεών του.

The Times Literary Supplement

Ένα βιβλίο άψογο στη σύλληψή του όσο και στην υλοποίησή του. Σημαντική συμβολή στα πεδία της συγκριτικής λογοτεχνίας, της αισθητικής και της ιστορίας των ιδεών.

Harry Bergholz, Modern Language Journal

«Νέες εκδόσεις», Ελισάβετ Κοτζιά, Η Καθημερινή, 6/3/16

«Το φως του ρομαντισμού στον καθρέφτη της θεωρίας», Γιώργος Καράμπελας, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 22/5/16

«M. H. Abrams: “Ο Καθρέφτης και το Φως”», Χρ. Δ. Αντωνίου, www.diastixo.gr, 3/6/16

«Χορεύοντας με τις λέξεις των άλλων», Κώστας Κατσουλάρης, www.bookpress.gr, 11/7/16