Θα ήθελα πολύ να πάω μαζί σου πριν από τα Χριστούγεννα στο Ορατόριο των Χριστουγέννων και πριν από το Πάσχα στα Κατά Ιωάννην Πάθη. Θα ήθελα πολύ μετά το βραδινό μας γεύμα να διαβάζω μαζί σου και με τη μητέρα σου ένα απόσπασμα από τη Βίβλο για έναν ολόκληρο χρόνο, ένα από τα γεμάτα σοφία και ομορφιά αποσπάσματα. Θα χαιρόμουν αν τυχόν συναντούσες τον Θεό και πίστευες σ’ εκείνον. Μη μου πεις όμως για την αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε σε αυτούς που αγαπάμε. Ξέρω, η αγάπη δεν είναι δίκαιη. Αλλά ο Θεός…

Το ότι η αγάπη δεν είναι δίκαιη δεν σημαίνει ότι η αγάπη και η δικαιοσύνη δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Η δικαιοσύνη αποκτά, και αυτό θα σε εκπλήξει μια μέρα, όπως επανειλημμένα εκπλήσσει κι εμένα, σημασία ως αντιστάθμισμα της αγάπης· όποιος δεν πίνει γαλλικό κρασί είναι απλώς μικροαστός, όποιος δεν δια βάζει αγγλική λογοτεχνία είναι απλώς ακαλλιέργητος, αλλά όποιος μισεί το φούφου ή τη μουσική κλέτσμερ κινεί υποψίες ότι είναι υπέρμαχος της υπεροχής της λευκής φυλής και αντισημίτης. Η δικαιοσύνη απαγορεύει επίσης στους γονείς να στερούν την προσοχή και τη φροντίδα από εκείνα τα παιδιά που δεν τους είναι ιδιαίτερα αγαπητά, και στη γυναίκα που σε περιφρονεί να σε ταπεινώνει άνευ λόγου. Για τον Θεό, τον οποίο φανταζόμαστε ως δίκαιο Θεό, η δικαιοσύνη δεν παίζει καν τέτοιον ρόλο.