Όταν η ετερότητα δεν δημιουργεί τέτοιες σχέσεις, οι άνθρωποι γενικά δεν μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί της. Κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο είναι άλλος, «έτερος», φυσιολογικά διαφορετικός, ωστόσο, όταν στις μέρες μας μιλάμε για διαφορά, δεν έχουμε στο νου μας κάθε διαφορά. Ως γενική διαπίστωση ο συγγραφέας προτάσσει πως, γενικά, η διαφορά είναι αδιάφορη. Ούτε όλες οι διαφορές είναι κοινωνικά κρίσιμες, αλλά ακόμη και αυτές που είναι κρίσιμες δεν συνιστούν αυτοδικαίως τον μείζονα λόγο κοινωνικών αντιθέσεων. Ο λόγος λοιπόν περί ετερότητας δεν είναι εξ ορισμού λόγος απελευθερωτικός. Ενέχει στοιχεία απελευθέρωσης, μόνο στο βαθμό που αποκαλύπτει τους εξουσιαστικούς δεσμούς που υποκρύπτει η διαπραγμάτευση των σχέσεων ταυτότητας/ετερότητας υπό το πρίσμα της κυριαρχίας. Αντλώντας το θεωρητικό υπόδειγμά του από τον χώρο της κριτικής νομικής θεωρίας και πολιτικής ανάλυσης, ο συγγραφέας πραγματεύεται το ζήτημα των ιστορικών μειονοτήτων στην Ευρώπη, την παρουσία παραδοσιακών και νέων μειονοτήτων στην Ελλάδα και τέλος τα φλέγοντα ζητήματα των πολιτισμικών ταυτοτήτων και του ρατσισμού στα Βαλκάνια και σε όλη την Ευρώπη.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την δραστηριότητα του ΚΕΜΟ (Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων) επισκεφτείτε το site www.kemo.gr