«Περνάμε πάρα πολλή ώρα κοιτάζοντας τα γαμημένα τα αστέρια! Λυπάμαι, δεν ήθελα να φωνάξω, αλλά το σιχαίνομαι αυτό, το σιχαίνομαι στ’ αλήθεια. Αυτή τη λαχτάρα για το υπερφυσικό. Αυτή την ιδέα ότι η ζωή είναι ξαφνικά μαγική και εκπληκτική λόγω της αστρονομίας, της ιστορίας του ταξιδιού της ύλης. Ειλικρινά, αν θέλεις να μου δώσεις κάτι μεγαλειώδες, δώσ’ μου τα πόδια μου. Κοιτάξτε τα πόδια σας, επιθεωρητά, αυτά που στέκεστε. Όχι, αλήθεια. Συγνώμη, σοβαρολογώ. Αλήθεια. Ναι, ναι, μπορεί να βάλετε τα γέλια. πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές είμαστε εξαιρετικά προκατειλημμένοι όσον αφορά το ζήτημα της κλίμακας! Ένα μόνο βλέμμα προς στο έδαφος κρύβει πάρα πολλά. περισσότερα από αρκετά. Η επιφάνεια της γης είναι ένα απέραντο δίκτυο από βιο-μονοπάτια. Κι εσείς πάνω σε αυτό δουλεύετε –σε μια ελαφρώς διαφορετική κλίμακα–, αλλά παρ’ όλα αυτά το κάνετε, την επιθεωρείτε. Αυτό το πλέγμα ανανεώνεται διαρκώς, το ίδιο όμως κι εμείς. Αν ήταν στο χέρι μου, θα ξόδευα όλη μου τη ζωή σκάβοντας για να φέρω στο φως τον χαμένο πολιτισμό ενός μοναδικού αγνοούμενου προσώπου. Αυτό το πρότζεκτ δεν θα είχε τέλος, επιθεωρητά. Δεν θα υπήρχε τέλος σε αυτά που θα μπορούσαν να ανακαλυφθούν».

Τα πράγματα άρχισαν να αποκτούν κάποιο νόημα με τα νέα στοιχεία που προέκυψαν από το δάσος. Τα μεθυστικά όνειρα των τελευταίων εβδομάδων απέκτησαν διδακτικό χαρακτήρα, όπως και η αδυναμία του να επικεντρωθεί σε οτιδήποτε άλλο πέρα από την υποψία ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ήταν αληθινό. Η καταλυτική, απόλυτα αποθαρρυντική αίσθηση απώλειας και χαμένων ευκαιριών, η αφόρητη βεβαιότητα ότι ήταν ανίκανος να ξυπνήσει και να αντιληφθεί κάτι απόλυτα ξεκάθαρο και τρομερά σημαντικό που εξελισσόταν γύρω του μπορούσε τώρα να εξηγηθεί με λογικούς και πειστικούς όρους. Όπως έδειχναν τα πράγματα, και προς μεγάλη του ανακούφιση, δεν είχε χαθεί. Δεν είχε μολυνθεί. Δεν ήταν άρρωστος. Είχε ακόμα τα λογικά του. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων ήταν απλώς μηχανισμοί που χρησιμοποιούσε το ασυνείδητό του, το οποίο είχε βρει, από κάπου, το κλειδί της εξαφάνισης του Κάρλος. Το κλειδί ήταν το δάσος, και ο χρόνος που είχε ξοδέψει στην πόλη είχε πάει στράφι.

Δεν ήταν σίγουρος για το τι είχε συμβεί, πόσα από αυτά ήταν αληθινά και πόσα ψεύτικα. Τους είχαν οδηγήσει με θεατρικό τρόπο, η περιπέτειά τους είχε εξελιχθεί σε τεχνητό πλαίσιο. Έπειτα απ’ όλη αυτή την προσμονή, τις εβδομάδες της έρευνας που κατά τα φαινόμενα οδηγούσαν εδώ, στο δάσος, βίωνε μια ισοπεδωτική απογοήτευση. Τι σχέση είχε κάτι απ’ όλα αυτά με τον Κάρλος, με την εταιρεία; Τι περίμενε να βρει στην ενδοχώρα; Κι αν πράγματι έβρισκε εκεί κάτι σημαντικό, πώς θα έμοιαζε; Θα το είχε καταλάβει, θα είχε αντιληφθεί τι ήταν πραγματικά; Όταν προετοίμαζαν το ταξίδι αντίθετα προς τη ροή του ποταμού είχε φανταστεί ότι θα μπορούσε να διαλέξει ένα δικό του μονοπάτι, να ξεκόψει από την ομάδα, να προχωρήσει πιο βαθιά στο δάσος.

Σηκώθηκε όρθιος. Μύρισε κάτι έντονο και βρήκε το κουφάρι ενός ζώου. Ένα μέρος του ήταν ξεσκισμένο, αλλά δεν είχε σαπίσει ακόμα. Κοίταξε προσεκτικά προς την κατεύθυνση των φύλλων, οσμίστηκε τον αέρα, αφουγκράστηκε για κάποια άλλη αναπνοή, προσπάθησε να νιώσει τη θερμότητα. Δίπλωσε τα χέρια του μέσα στο ζώο και έσκαψε για να φτάσει τα πιο μαλακά μέρη. Τα ξερίζωσε και τα έφαγε και το μυαλό του πλημμύρισε από τη γεύση του αίματος. Δεν είχε χρόνο. Έσκυψε το κεφάλι και το έχωσε μέσα στο ζώο, στηρίζοντας τα χέρια του για περισσότερη δύναμη. Ξέσκισε με τα δόντια του μέχρι που δεν είχε πια αέρα, πνιγόταν στο αίμα, και ανάγκασε τον εαυτό του να βγει, καλυμμένος από τη μυρωδιά. Άρχισε να τρέχει, ένιωθε εκτεθειμένος. Κλαδιά που έσπαζαν, φύλλα που παραμερίζονταν. Βήματα; Ανάσες; Το μόνο που τον κρατούσε στη ζωή ήταν ο φόβος. Συνέχισε να τρέχει, φανταζόταν ότι ξέσκιζαν το δικό του κορμί, λαχταρούσε το νερό, το ποτάμι.
Η βροχή έπεφτε. Δεν είχε άλλη ανάσα για να τρέξει.Το αίμα και η μυρωδιά ξεπλύθηκαν αποπάνω του. Έφτασε όσο πιο μακριά μπορούσε και τότε κατέρρευσε. Έκλεισε τα μάτια και άνοιξε διάπλατα το στόμα του. Όταν μπόρεσε να σταθεί στα πόδια του, πήρε φύλλα, τα δίπλωσε σε ένα σχήμα που έμοιαζε με τη χούφτα του και τα κουβάλησε μαζί του.