Μια ανατομία της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους χωρίς παρωπίδες και αγκυλώσεις. Η «εξισωτική μεταρρύθμιση» που σκιαγραφείται εδώ δεν προτείνεται ως το κλειδί για όλες τις πόρτες και δεν πρόκειται να λύσει τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα της κρίσης: είναι όμως μια συμβολή στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής πολιτικής, ακόμη και εν μέσω λιτότητας. Με την πεποίθηση ότι ένα σύγχρονο, βιώσιμο και αποτελεσματικό κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας είναι ένα από τα συστατικά της όχι και τόσο μυστικής συνταγής που μπορεί να επιτρέψει σε μια χώρα να βγει από την κρίση με την κοινωνία όρθια.

Ένα διαφορετικό βιβλίο που συμβάλλει στον προβληματισμό για την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια περίοδο που ο ευρωσκεπτικισμός και οι πάσης φύσεως εθνικιστικές αναδιπλώσεις κερδίζουν συνεχώς έδαφος, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ανοιχτά το κοινό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ανιχνεύουν όμως συγχρόνως τις αδυναμίες του, που κινδυνεύουν να το οδηγήσουν στην αποτυχία, και προτείνουν διεξόδους από τον αρνητισμό και την παραίτηση.

Στην εποχή μας, ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί πλέον αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για την προσέγγιση των πιεστικών ζητημάτων σ’ έναν κόσμο που επηρεάζεται καταλυτικά από την παγκοσμιοποίηση των αγορών και των κοινωνιών. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ο φιλελευθερισμός δεν αμφισβητείται. Στο βιβλίο παρουσιάζεται ο ρόλος του φιλελευθερισμού στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες μακριά από πολιτικά στερεότυπα και καθηλώσεις.

Η θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα συναντά έντονες αντιστάσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η ενδυνάμωση του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας (αλλά και γενικότερα ο εκσυγχρονισμός της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα) προϋποθέτει μια σοβαρή και υπομονετική προσπάθεια και σε επίπεδο ιδεών: αφενός για τη διατύπωση μιας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής και αφετέρου για την κατάκτηση μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που να την υποστηρίζει. Το βιβλίο γράφτηκε ως συμβολή σ’ αυτή την προσπάθεια.