- Κατάλογος βιβλίων
- Ενότητες
Κατάλογος
Κατεβάστε
τον κατάλογο βιβλίων των εκδόσεων Κριτική
PDF (9,1 Mb)
Επικοινωνήστε μαζί μας για ερωτήσεις καταλόγου
Κατεβάστε
τον κατάλογο βιβλίων των εκδόσεων Κριτική
PDF (9,1 Mb)
Επικοινωνήστε μαζί μας για ερωτήσεις καταλόγου
Ο επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μάνος Ματσαγγάνης, μίλησε στις 08/12 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τους Δώρα Σαρρή και Γιάννη Παπαγεωργίου.
Με αφορμή το βιβλίο του «Η κοινωνική πολιτική σε δύσκολους καιρούς», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κριτική, μεταξύ άλλων, είπε:
«Νομίζω ότι παραμελήσαμε τόσα χρόνια την κοινωνική πολιτική, όχι με την έννοια ότι ξοδεύαμε λιγότερα. Η Ελλάδα ξοδεύει για κοινωνική πολιτική -ανάλογα με το εισόδημά της-, περισσότερο από το μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν πάσχει το σύστημα κοινωνικής προστασίας από υποχρηματοδότηση. Πάσχει από πολύ κακή κατανομή πόρων και πολύ μεγάλη έμφαση σε προγράμματα, τα οποία ωφελούν ανθρώπους γενικά υψηλών εισοδημάτων, συνταξιοδοτούντες σε χαμηλή ηλικία κ.λπ. Ας πούμε, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα σε όλη την Ευρώπη που δεν έχει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ούτε σε εθνικό, ούτε σε τοπικό, ούτε σε περιφερειακό επίπεδο, ούτε σε τίποτα. Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και το πληρώνουμε τώρα που η ανάγκη για κοινωνική προστασία είναι μεγαλύτερη από όσο ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία μας».
Και συνέχισε: «Υπάρχουν κάποιοι αυτοματισμοί στο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος. Ας πούμε, αν υπάρχουν προγράμματα στήριξης του εισοδήματος που δίνουν μεγαλύτερη ενίσχυση σε όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, καθώς αυτή η ανάγκη αυξάνεται -γιατί το εισόδημα των οικογενειών πέφτει-, αυξάνεται και η εισοδηματική στήριξη. Δεν έχουμε τέτοιους αυτοματισμούς. Και έτσι, ενώ σε άλλες χώρες της Ευρώπης η κρίση δεν προκάλεσε μεγαλύτερη φτώχεια, ούτε ανισότητα, στην Ελλάδα φαίνεται ότι αν μετρήσουμε τη φτώχεια με ένα συγκεκριμένο τρόπο που είναι «πόσοι βρίσκονται σήμερα, το 2011, κάτω από το όριο της φτώχειας του 2009, προσαρμοσμένο για τον πληθωρισμό;», αυτό από 20% περίπου, φαίνεται να έχει φτάσει στο 30%.
Τι έχουμε να προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους; Τίποτα, γιατί αμελήσαμε να το κάνουμε αυτό όλα τα χρόνια. Δεν κάναμε το σπουδαιότερο, να φτιάξουμε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας με ελάχιστο εισόδημα, με επιδόματα για τα φτωχά παιδιά, για όλα τα παιδιά, όχι για τους πολυτέκνους μόνο κ.λπ.».
Και πρόσθεσε: «Υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα ιδεών, το οποίο όμως δεν οφείλεται τόσο στο ότι οι ιδέες της κοινωνικής πολιτικής είναι υπερβολικά περίπλοκες για να τις συλλάβει, ας πούμε, ο μέσος πολιτικός ή ο μέσος αξιωματούχος ενός υπουργείου. Είναι ότι δεν ενδιαφερόμαστε αρκετά».
«ΑΘΗΝΑ 9.84» – ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
