Ενότητα 1η: Τοπία από φελιζόλ
Τα πράγματα ξεκινούν απλά, μ’ ένα γύρισμα της μίζας. Ένα τσακ μες στο μυαλό, μια απροσδιόριστη διάθεση για καινούργιους κόσμους, λίγο φτηνό χρώμα για τοίχους, και μερικά παρατημένα κομμάτια φελιζόλ, και να απ’ το πουθενά το πρώτο βήμα.

Ενότητα 2η: Πτήσεις δωματίου
Πτήσεις δωματίου είναι η ζωγραφική. Ν’ ακολουθείς εκείνο το μαγικό αεράκι που είναι μέσα σου και πνέει ελεύθερα όπου θέλει.

Ενότητα 3η: Τα πρόσωπα
Ας συντελέσουμε όλοι σε μιαν απελευθέρωση των μορφών. Να τις αποδεσμεύσουμε από τις υποχρεώσεις που τις φορτώνει ο νους.

Ενότητα 4η: Ορίζοντες, μονοπάτια και ταξίδια
«Αρμονίη αφανής, φανερής κρείττον» λέει ο Ηράκλειτος. Αφανής ενορχηστρωτής της αρμονίας ενός έργου είναι η γεωμετρία.

Ενότητα 5η: Η κιβωτός του νου
Μια ζωγραφική εγκατάσταση που αναπτύσσεται στο ιστορικό σπίτι-μουσείο του ψυχίατρου Άγγελου Κατακουζηνού, εκεί όπου έβρισκε καταφύγιο μια μεγάλη καλλιτεχνική συντροφιά (Σεφέρης Θεοτοκάς, Τσαρούχης, Γκίκας, Μόραλης, Εμπειρίκος, Χατζιδάκις και πολλοί άλλοι).
Μια διαδρομή από το ιατρείο μέχρι το κοινωνικό σαλόνι του σπιτιού γίνεται αφορμή για έναν παράλληλο ζωγραφικό λόγο για το πώς από τα βάθη του νου και της ψυχής, μέσα από τα όνειρα, τους φόβους και την πίστη μας, τις μνήμες, τις τεχνικές και τα εργαλεία, αναβλύζει αυτό που αποκαλούμε «έργο τέχνης».

Ενότητα 6η: Στις άκρες του κόσμου / Πτήσεις δωματίου
«Πτήσεις δωματίου» ονομάζω ένα σύστημα που κληρονόμησα από τα παιδικά μου χρόνια. Ένα σύστημα μαγικό με το οποίο καταφέρνω και βρίσκομαι μέσα από την αβαρή πραγματικότητα του νου σε οποιοδήποτε σημείο αυτού του κόσμου.

Ενότητα 7η: Δώδεκα νύχτες / Δώδεκα μήνες
Νύχτες. Ωραίες πάντα ημέρες οι νύχτες. Με την πανσέληνο όπου Γης ή χωρίς, χωρίς της Σελήνης το δύσκολο χαμόγελο, τοπία πάντα εσωτερικά των ψυχών θα είναι, με τα μάτια προς τα μέσα να κοιτάνε ακόμα πιο επίμονα, ακόμα πιο διαπεραστικά.

Ενότητα 8η: Στην άκρη του κήπου
Ταχτοποιώντας τον μικρό μου κήπο φτάνω πολύ συχνά στις άκρες του. Και το μάτι μου χάνεται στην απεραντοσύνη του κόσμου. Όλα με τόση ελευθερία στη θέση τους! Και σκέφτομαι αυτό που έλεγε ο Bresson, ότι τα πράγματα σε υπερβολική τάξη ή αταξία ισοπεδώνονται και δεν ξεχωρίζουν πια. Προκαλούν αδιαφορία και πλήξη.

Ενότητα 9η: Συναντήσεις στη ζωγραφική
Παράδοση σήμερα είναι κάτι ανοιχτό προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν υπάρχουν κλειστά σύνορα, δημιουργούμε βαθιές συγγένειες με οτιδήποτε μας επηρεάζει, μας εμπνέει.