Στο βιβλίο αυτό, η Λαογραφία προσεγγίζεται από μια φρέσκια οπτική. Ο συγγραφέας ενσωματώνει τις νέες επιστημονικές τάσεις, παρουσιάζοντας τη Λαογραφία ως μια κοινωνική επιστήμη που σέβεται το παρελθόν της, αλλά πορεύεται πια στους δρόμους του σήμερα.

Η Λαογραφία εδραιώθηκε ως επιστήμη έχοντας σαφώς εθνικό προσανατολισμό. Σήμερα, όμως, οι λαογράφοι έχουν οδηγηθεί σε αναθεώρηση των προσεγγίσεών τους και σε επαναπροσδιορισμό τόσο του θεωρητικού τους πλαισίου όσο και των μεθοδολογικών τους επιλογών, εγκαταλείποντας βαθμιαία τον εθνικό και φιλολογικό της χαρακτήρα. Ακολουθεί έναν κοινωνικό-ιστορικό προσανατολισμό, εγκαταλείποντας τον μνημειακό της χαρακτήρα και προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού-πολιτισμικού φαινομένου.

Αυτός ο νέος δρόμος οδηγεί αναπόφευκτα στη διεπιστημονικότητα. Η συνάντηση της Λαογραφίας με την Κοινωνιολογία, την Κοινωνική Ανθρωπολογία, την Πολιτισμική Οικολογία, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης της με την Ιστορία, της δίνουν τη δυνατότητα να διευρύνει τους ορίζοντές της και να βελτιώσει τη μεθοδολογία της, για να καταλήξει σε πιο βαθιές ερμηνευτικές προσεγγίσεις.