Η νεότερη φιλοσοφική σκέψη εξετάζεται σε σχέση με την οικονομία και την κοινωνική διαστρωμάτωση, τη νεότερη επιστήμη, τη θρησκευτική ιδεολογία και την πολιτική. Προβάλλεται ο κριτικός χαρακτήρας της -ρήξη με την παραδοσιακή σχολαστική σκέψη, κριτική της θρησκευτικής ιδεολογίας, έμφαση στην ορθολογική κατανόηση του πραγματικού– και αναδεικνύεται η προβληματική της νεωτερικότητας. Ο φιλοσοφικός στοχασμός, υποστηρίζεται, καλείται να ανταποκριθεί σε τρία κυρίως καθήκοντα: τη θεωρητική θεμελίωση του νεότερου επιστημονικού πνεύματος, την εκλογίκευση της θρησκευτικής πίστης και τη θεωρητική εξήγηση του πολιτικού φαινομένου στις νέες υπό διαμόρφωση συνθήκες.  Στο πλαίσιο αυτό, η βακωνική προβληματική για την επιστήμη, ο καρτεσιανός ορθολογισμός, η ανατομία του πολιτικού φαινομένου (Hobbes), η έρευνα για τις δυνατότητες και τα όρια της ανθρώπινης νόησης, η αντίθεση μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού, η φιλοσοφική κριτική της θρησκείας και η προβληματική της ανεξιθρησκίας (Locke), καθώς και η απόπειρα μιας μονιστικής θεώρησης του πραγματικού, όπως αυτή του Spinoza, συνιστούν τις βασικές παραμέτρους που συνέβαλαν στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού πνεύματος και διαμόρφωσαν τη σύγχρονη προβληματική. Το βιβλίο απευθύνεται σε σπουδαστές της φιλοσοφίας και σε κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, την αντιμετώπιση των διαφόρων μορφών εξωλογικού στοχασμού και την προώθηση μιας ανθρωποκεντρικής παιδείας στη χώρα μας.