Ο Husserl ενδιαφέρεται να καταδείξει πώς η υπερβατολογική φαινομενολογία του υπερβαίνει τις παραδοσιακές οντολογικές και γνωσιολογικές διαμάχες. Ο Heidegger, από τη μεριά του, δράττεται της ευκαιρίας για να καταθέσει τους ενδοιασμούς του και να δώσει το στίγμα του δικού του, νεότευκτου τότε, φιλοσοφικού στοχασμού. Είναι ευδιάκριτη η πυρετώδης προσπάθεια του μαθητή να διακόψει οριστικά τους δεσμούς με τη φαινομενολογία του δασκάλου του, αναζητώντας επίμονα τα τεκμήρια που θα την κατατάξουν στην παραδοσιακή μεταφυσική.