Διαθέτει ένα ταλέντο στις κοινωνικές επαφές που σύντομα θα το εκμεταλλευτεί επαγγελματικά. Το 1982 προσλαμβάνεται στο εμπορικό επιμελητήριο του Νορ-Πα-ντε-Καλέ, όπου γίνεται εκπρόσωπος Τύπου. Η θητεία της εκεί για δέκα απαιτητικά χρόνια φαίνεται να την ευχαριστεί, χωρίς, ωστόσο, να γίνεται ο σκοπός της ζωής της. Στα μέσα, όμως, της δεκαετίας του 1980, έχει τελικά άλλα σχέδια: ο Αντρέ-Λουί γίνεται διευθυντής της γαλλικής Τράπεζας εξαγωγών στο Στρασβούργο. Μια πολύ καλή θέση στην οποία δεν λέει όχι, πόσο μάλλον ενώ δεν έχει κλείσει καν τα τριάντα πέντε! Έτσι, όλη η οικογένεια ετοιμάζεται να βάλει πλώρη προς τ’ ανατολικά. Η Μπριζίτ δεν υποψιάζεται πως στην Αλσατία θα προχωρήσει σε δύο ανακαλύψεις που θα βάλουν τη ζωή της σε άλλες βάσεις: αρχικά τη διδασκαλία, αλλά επίσης και την πολιτική.

Σιγά σιγά, ανακαλύπτουν και οι δικοί της με τη σειρά τους το μυστικό της και δείχνουν σαφώς λιγότερη κατανόηση. Στους Τρονιέ δεν αρέσουν τα σκάνδαλα. Είναι δύσκολο ακόμη και να φανταστούμε το αστικό δράμα που εκτυλίσσεται στο σπίτι της οικογένειας όπου συναντιέται το ζευγάρι. «Ο Εμανουέλ επωφελούνταν από τις απουσίες του Ζαν-Κλοντ Τρονιέ για να τρυπώσει κρυφά και να βρεθεί στο πλευρό της
Μπριζίτ, που λιαζόταν στην οικογενειακή πισίνα. Και το έσκαγε κρυφά μέσα από τους θάμνους με την πετσέτα του, μόλις επανεμφανιζόταν ο σύζυγος», διηγούνταν μια στενή φίλη το 2016, στις σελίδες του περιοδικού Pop Story. Το σώσε, ωστόσο, θα γίνει όταν ο πρωτότοκος της οικογένειας Τρονιέ θα τσακώσει το ζεύγος στον κήπο. Από κει κι έπειτα ακολουθούν ατελείωτοι καβγάδες. Η κεφαλή της οικογενειακής επιχείρησης, ο Ζαν-Κλοντ Τρονιέ, είναι ήδη ένα πρόσωπο εξίσου γνωστό με τον πατέρα του. Είναι, παραδείγματος χάριν, ο διοργανωτής του αγώνα ποδηλατοδρομίας Αμιένη-Τουκέ. Στην κατά είκοσι χρόνια μικρότερη αδελφή του δεν διστάζει να φερθεί σαν αυστηρός πατριάρχης, αναπληρώνοντας τον ρόλο που οι γονείς τους δεν μπορούν πια να παίξουν: ο πατέρας τους απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1994 και η μητέρα τους είναι ηλικιωμένη (θα σβήσει τον Φεβρουάριο του 1998 στα ογδόντα τέσσερά της χρόνια). Οι αδελφοί και οι αδελφές της τη στριμώχνουν με το επιχείρημα ότι αυτή η ιστορία είναι ανήθικη. Η
Μπριζίτ τους απαντά ότι πρέπει να τη ζήσει, όσο κι αν κρατήσει. Δεν θα καταφέρει να τους πείσει για αυτή την αναγκαιότητα: η Πρώτη Κυρία είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ότι ένιωθε τον Εμανουέλ Μακρόν πάντα σαν συνομήλικο – οι δικοί της από την πλευρά τους μετρούν καθένα από τα είκοσι τέσσερα χρόνια που τους χωρίζουν.

Όσο θλιβερές κι αν ήταν, οι κοροϊδίες εξυπηρέτησαν πάντως τον σκοπό της Μπριζίτ. Μια αυθεντική ατμόσφαιρα αλληλεγγύης δημιουργήθηκε γύρω από το πρόσωπό της. «Η δημοτικότητά της προέρχεται από το ότι ο κόσμος τη βλέπει σαν μια γυναίκα πολύ δυνατή, αλλά που έχει υποστεί πλήγματα, επιθέσεις και θα υποστεί και άλλα»,134 αναγνωρίζουν στο επιτελείο της. Δεν έχει συνεπώς καμιά ανάγκη ν’ αγανακτεί δημοσίως με τον μισογυνισμό εναντίον της: δημοσιογράφοι και στρατευμένες φεμινίστριες θα το κάνουν γι’ αυτή. «Αυτό που με ανησυχεί είναι η προοπτική να με πάρουν κι εμένα αμπάριζα τα σεξιστικά σας αστειάκια για την Μπριζίτ Μακρόν σε λιγότερο από πέντε χρόνια», θα συνοψίσει το θέμα στο Twitter η πρώην πορνοστάρ Οβιντί, μετά τη νίκη. «Δημοκρατική και φεμινιστική υποστήριξη στην Μπριζίτ Μακρόν, θύμα ενός χειμάρρου σεξιστικών και μισογυνικών σχολίων. Ειλικρινά… ντροπή!» γράφει με το δικό της ύφος η Βαλερί Πεκρές. Η σύζυγος του υποψηφίου μετρά τουλάχιστον τόσα μηνύματα υποστήριξης όσα και επίκρισης. Ένα κύμα δημοτικότητας που την επιβάλλει ολοένα και σαφέστερα ως ατού για τον σύζυγό της. Το ότι είναι ένα τόσο δεμένο ζευγάρι; Θα το γυρίσουν σ’ ένα από τα επιχειρήματα της καμπάνιας. Εμανουέλ και Μπριζίτ, Μπριζίτ και Εμανουέλ: το σίριαλ μπορεί να ξεκινήσει.