Γι’ αυτό, το κοινό αδελφικό παρελθόν περιλαμβάνει στιγμές ευτυχίας, αισθήματα συνενοχής, κοινές αναμνήσεις, αλλά και κρίσεις, ανταγωνισμούς, ζήλιες. Και τι να πει κανείς για τις ακραίες εκείνες περιπτώσεις που οι έχθρες βγαίνουν στην επιφάνεια και οι εντάσεις αναζωπυρώνονται καθώς ανοίγει η διαθήκη του πατέρα ή της μητέρας; Τις περισσότερες φορές, όμως, η μεγάλη οικειότητα των παιδικών χρόνων μεταμορφώνεται σε μια αγάπη του ενός για την άλλη μοναδική και, παρά τους εξωγενείς κραδασμούς, ανθεκτική στο χρόνο, ιδιαίτερα αν και οι δύο φροντίσουν να την θωρακίσουν.