Εφαρμόζοντας μια ρηξικέλευθη μεθοδολογική πρόταση, ο συγγραφέας επιχειρεί να συνθέσει με κριτικό τρόπο τις εθνικές «ιδιαιτερότητες» με ευρύτερες θεωρητικές προσεγγίσεις. Το υλικό που αφορά στην ελληνική περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται ως πεδίο περιγραφών, αλλά ως αφορμή για την παραγωγή θεωρητικής σκέψης, με στόχο αφενός την κριτική θεώρηση των προτάσεων που προβάλλουν με μια απαίτηση καθολικής ισχύος στον δυτικό καπιταλιστικό χώρο και αφετέρου την επανερμηνεία και ανανέωση της προβληματικής με την οποία αντιμετωπίστηκαν στον παρελθόν καίρια ζητήματα της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας.Στο πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζεται η μεταπολεμική κοινωνική δομή συσσώρευσης και ο ρόλος που έπαιξαν στη διαμόρφωσή της οι πολιτικοϊδεολογικές και ταξικές ταυτότητες που διαμορφώθηκαν στην περίοδο του Εμφυλίου. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται η κρίση της μεταπολεμικής δομής συσσώρευσης, η δυσχερής και ανολοκλήρωτη πορεία μετάβασης σε μια νέα κοινωνική δομή που χαρακτηρίζει ολόκληρη τη μεταπολίτευση.Τέλος, στο τρίτο μέρος εξετάζεται η δομή του πλουραλιστικού συστήματος, τα πολιτικά κόμματα και οι σχέσεις τους με τους πολίτες, σχέσεις που χαρακτηρίζονται από το λαϊκισμό και τη νέο-πελατειακή λογική.