Αναλύει τις κινητήριες προϋποθέσεις αυτής της αέναης δράσης που λαμβάνει χώρα στην οροφή του γλωσσικού οικοδομήματος, επισημαίνοντας στον αναγνώστη την ανάγκη να αφήσει μερικές φορές την ασφάλεια των φωτεινών ορόφων με τα μεγαλύτερα ή μικρότερα γλωσσολογικά παράθυρα, για να περάσει στις μισοφωτισμένες στοές του ισογείου και στα σκοτεινά υπόγεια.