Οι μέχρι στιγμής έρευνες έχουν δείξει ότι η εμμονή στο πλαίσιο των αναπαραστάσεων του έθνους οδηγεί συστηματικά στην επικράτηση αρνητικών-ξενοφοβικών στερεοτύπων και πρακτικών αποκλεισμού που υπηρετούν τόσο την κινδυνολογία των ΜΜΕ όσο τις πολιτικές όσων κατά καιρούς αναπολούν την εθνική καθαρότητα.

Ο συλλογικός αυτός τόμος επιχειρεί να θέσει στην ατζέντα της συζήτησης για τις μειονότητες και τους μετανάστες την προβληματική της «κουλτούρας του κράτους», η οποία δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στους φαντασιακούς τρόπους κατασκευής της εθνικής ταυτότητας, αλλά να συμπεριλαμβάνει και τη διάσταση της εμπειρίας του πολίτη – κυρίως στις χώρες υπο-/από-δοχής, όπως η Ελλάδα. Οι συγγραφείς, που συναντήθηκαν με αφορμή το επετειακό συνέδριο του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ), καταγράφουν εμπειρίες ιστορικών μειονοτήτων και νέων οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας, οι οποίες διαμορφώνονται στο μεταίχμιο παραδοσιακών και νεωτερικών σχέσεων εξουσίας.

Η κουλτούρα του νεωτερικού έθνους/κράτους φαίνεται να ανατροφοδοτεί –τόσο σε πραγματικό όσο και σε φαντασιακό επίπεδο– το καθεστώς της «διαφοράς» και της «εξαίρεσης» στο οποίο τοποθετούνται συνεχώς οι διάφορες μειονοτικές κατηγορίες του πληθυσμού (μετανάστες, γυναίκες κ.λπ.).

Κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι, γλωσσολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες ερμηνεύουν τις προσωπικές εμπειρίες, ενώ κάποια κείμενα δίνονται σε πιο οικείο τόνο, χρησιμοποιώντας τη λογοτεχνική αφήγηση, την αυτοβιογραφία και τις μαρτυρίες κάθε ατόμου συνθέτοντας τη «μειονοτική εμπειρία».