Ένα βιβλίο που δείχνει πως ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περνά από την αλληλεγγύη των λαών. Η 3η έκδοση περιλαμβάνει όλες τις εξελίξεις και τις προκλήσεις που έλαβαν χώρα στο ευρύτερο γεωστρατηγικό και οικονομικό περιβάλλον, τις αναγκαίες ευρωπαϊκές προσαρμογές σε αυτές, καθώς και τους σχετικούς προβληματισμούς και τις απαντήσεις πολιτικής που ίδια η Ένωση αναπτύσσει για την αντιμετώπισή τους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα εξελισσόμενο διακρατικό σύστημα διακυβέρνησης, στο οποίο η κυριαρχία μοιράζεται ανάμεσα στα κράτη-μέλη και στους υπερεθνικούς θεσμούς. Η σχέση μεταξύ των κρατών-μελών και των ευρωπαϊκών θεσμών εξακολουθεί να διαφοροποιείται διαχρονικά ως αποτέλεσμα της μεταβαλλόμενης βούλησης των λαών της Ευρώπης για την προώθηση της διαδικασίας ολοκλήρωσης.

Παρά τις αντιθέσεις ως προς τη φύση και τις εξουσίες της Ένωσης, που υπάρχουν από την ίδρυσή της και διατηρούνται αμείωτες ως σήμερα, στην πράξη τα κράτη-μέλη έχουν εκχωρήσει σημαντικό τμήμα των εξουσιών τους στους υπερεθνικούς θεσμούς, περιορίζοντας αυτοβούλως την ανεξαρτησία τους.

Προκειμένου να προχωρήσει με επιτυχία η ενοποιητική διαδικασία -η οποία ακόμα και αν περιορίζεται σε οικονομικό επίπεδο στην πραγματικότητα έχει και πολιτικό υπόβαθρο- θα πρέπει να υποστηρίζεται από τους λαούς της Ένωσης. Η αποδοχή και η συμμετοχή των πολιτών στην οικοδόμησή της συνδέεται με τη σύγκλιση του αναπτυξιακού επιπέδου των εθνικών οικονομιών, με την επάρκεια του θεσμικού πλαισίου της, με την ικανότητά της να αντιμετωπίζει τις κρίσεις, με τη δυνατότητα ενίσχυσης της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, στοιχεία που σταδιακά μπορούν να εμπνεύσουν το αίσθημα του ανήκειν στο υπερεθνικό ευρωπαϊκό σύνολο, παράλληλα με την εθνική ταυτότητα των επιμέρους λαών.

Ποια είναι η φύση του ενωσιακού φαινομένου έναντι των εθνικών κρατών μελών και πόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να γίνει περισσότερο δημοκρατική και περισσότερο ευαίσθητη στις ανάγκες της πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών; Πόσο μπορεί η Ευρωζώνη να γίνει μια πραγματική Νομισματική Ένωση με κοινή δημοσιονομική πολιτική, που θα κατανέμει δικαιότερα τα βάρη μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων χωρών μελών και θα συμπληρώνει την κοινή νομισματική πολιτική;

Πώς εξηγείται η παρούσα κρίση; Φταίνε οι εθνικές μας παθογένειες, η ιστορία της χώρας και ο ανεπαρκής εκσυγχρονισμός της; Ή μήπως είναι προϊόν μιας ευρύτερης κρίσης που περνάει η ευρωπαϊκή νεωτερικότητα; Σκοπός του βιβλίου δεν είναι να δώσει απόλυτες απαντήσεις, αλλά να προκαλέσει μια συζήτηση πάνω σε τέσσερις κεντρικές διαστάσεις της κρίσης, παρουσιάζοντας αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με την οικονομία, τη νομική και πολιτική κουλτούρα, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και τη θέση της θρησκείας στη σύγχρονη κοινωνία.

Ένα βιβλίο που δείχνει πως ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περνά από την αλληλεγγύη των λαών. Η αναθεωρημένη αυτή έκδοση περιλαμβάνει προσθήκες και βελτιώσεις καθώς και ένα εκτεταμένο παράρτημα επικαιροποιήσεων με τις εξελίξεις που προέκυψαν από την πρώτη έκδοση του βιβλίου ως σήμερα.

Ένα διαφορετικό βιβλίο που συμβάλλει στον προβληματισμό για την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια περίοδο που ο ευρωσκεπτικισμός και οι πάσης φύσεως εθνικιστικές αναδιπλώσεις κερδίζουν συνεχώς έδαφος, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ανοιχτά το κοινό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ανιχνεύουν όμως συγχρόνως τις αδυναμίες του, που κινδυνεύουν να το οδηγήσουν στην αποτυχία, και προτείνουν διεξόδους από τον αρνητισμό και την παραίτηση.

Ο συγγραφέας εξετάζει τις μεταλλαγές του ευρωπαϊκού χώρου την περίοδο 1986-2006, τις ιδιαιτερότητές του και τις διαδικασίες σχεδιασμού του. Παρουσιάζονται οι πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στην υιοθέτηση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης και αναλύονται οι επιπτώσεις των κοινοτικών πολιτικών στο χώρο: περιφερειακή πολιτική, διασυνοριακή χωρική συνεργασία και πολεοδομικός σχεδιασμός, διευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, κοινή γεωργική πολιτική και περιβάλλον.

Η έκδοση αυτή επιδιώκει, κατ’ αρχάς, να παρουσιάσει και να καταγράψει αναλυτικά μια πολύ σημαντική φάση της πολιτικής παρουσίας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διεθνώς, καθώς και τα αποτελέσματά της.

Παρά την αδιαμφισβήτητη σημασία των μεσογειακών χωρών για την Eυρωπαϊκή ολοκλήρωση, και ιδιαίτερα για την Ελλάδα υπό τη διττή της ιδιότητα ως μεσογειακής χώρας και πλήρους μέλους της ΕΕ, οι σχέσεις αυτές δεν έχουν τύχει επαρκούς επιστημονικής έρευνας. Ο συγγραφέας, εκκινώντας από τη διαπίστωση αυτή, επιχειρεί μία επιστημονική προσέγγιση της σημασίας των Τρίτων Μεσογειακών Χωρών για την ΕΕ, και αντιστρόφως.